Баян тіленшина туралы Өлеңдер ✍️

Әлемге Күн ие ме, Түн ие ме?Сен менің Күнім болдың дүниеде.Қап-қара өміріме атқан таңым,Өзіңсіз думан-сандық ақтармадым.Өзіңмен бірге шешек атты..

Өзіңді ұғындырдың. Ұғындырдым,Жанымды жанарыңда жуындырдың.Уанды уыз сезім сәбиің боп,Бір сәтте сүйіндіріп, суындырдың.Тарылған тағдыр теңдік..

Не дейін саған, жанымсың десең, жаныңмын,Не дейін тағы? Шоқтығы сенсің бар ұлдың.Періштем дейсің, ақтар ем сенімдеріңді,Болсам-шы жаны анаң мен..

Жылытқан жанды нұрым-ау,Жазылмай кеткен жырым-ау.Адасып қайда жүр едің,Кезікпей сәл-сәл бұрындау?Жарты жер шарын шарладым,Өмірдің жаздым..

Сағындым, жаным, мен сені,Сағындым, бітті тағатым.Теңіздей төзім теңселді,Сабырсыз соғып сағатым.Жұмбақ бір сырмен қараған,Көзіңді ойлы..

Сыр айтам суретіңе кәдімгідей,Жас ағып жанарымнан, жаным жүдей.Дауыстап бірте-бірте егілемін,Теңіз-ау бүкіл денем тегі менің.Суреттің сүйе берем әр..

Сыйынғаным,Дәл бүгін еш көрмеген қиын халім.Кезігіп мендік Бақыт сыбаға боп,Қинайды надандыққа бұйырғаның.Ауырғаным...Көзімнен нұр сорғалап..

Қорғансыз сенің ботаңмын,Аруана көңіл, нар анам.Рухыңнан ғана от алдым,бейнең де үнсіз қараған.Анашым, ауыр тағдырым,Ұқпады жалғыз жарым да.Ұстыным..

Қарасы –көңіл –көзімнің,Дарасы мөлдір сезімнің,Санасы ессіз кезімнің,Қаласы темір-төзімнің,Жан апам –анам өзімнің.Тентектік етсем «тәттім!»..

Есімде бурыл шашың, алақаның,Мұң тұнған нұрсыз көзбен қарағаның,Жаныңды жеп бітті ме емсіз ауру,Жаныңмен мен де бірге жараландым.Тірегі перзент шығар..

Гүліңмін саған ашылған,Иіскеші, апа, шашымнан.Түйінін салсын бір өлең,Тыңдасаң жылап, күлер ең.Басыңда тұрмын, қасыңда,Түрегел , апа..

Жыламай қалай шыдайын,Құлады менің шын Айым.Айырып мені анамнан,Зарлатып қойдың, Құдайым.Ақ сүтін берген жан анам,Ақ нұрдан ғана жаралған.Анасын..

Аяғың шаншып, бұрай ма?Қуарып салды-ау шырай да.Көтерілді қан қысым,Не істеу керек мұндайда?!Шыдашы, апа, шыдашы, Дәрігер табар бір айла.Бейшара..

Кеудеңнен нәр алған бүршігіңмін,Мәңгілік нұрланып тұршы, Күнім.Сен берген рауанды, гүл сезімдер,Жанымды тербеткен жыршы бүгін.Кім ұғар дәл сендей..

Сені көрсем еркелегім келеді,Сенің бейнең қуатымды демеді.Жұдырықтай жүрегімді жұлдыз деп,Аспандағы Айға мені теңеді.Аялайды мені аялы..

Ақ пен қара, зар мен дау арасында,Асыл жанның жазып жан жарасын да.Жан шуағын төгілтіп,Парасатпен,Тағдыр көшін тартысып барасың ба?Мұрат – тауың..

Маңдайымды нұрлы еткен Ай-алақан,Көңілімді гүлденткен, аялаған.Шаттығыма шуақтап, қайғы келсе,Жігер берген жаныма аяулы анам.Жарық бергендігіңе..

Арқаңа міндім тербеліп,Арқаңның жайлылығынан.Ұялам бүгін жер болып,Ұнаттың қай қылығымнан?«Үстіңнен өтем секіріп,Иіліп, апа, тұр!» - дедім.Тастамай..

О, ана, сен болмасаң мен бармын ба?!Ақжүніс арман қайда Ер Тарғынға?Тамыры тіршіліктің жаным – анам,Бір сені теңгермейді кенді алтын да!Жүректен..

Анам, анам, анамсың,Ақылы асқан данамсың,Бүткіл дүние бір төбе,Бір өзің үлкен ғаламсың.Өзіңнен өндім көгеріп,Өзіңе жырды төгелік,Жан анам, жоқ-ау..

Аялап алақанда тербеткенім,Ай, жұлдыз, күнге теңеп, ерке еткенім.Жетеуміз желкілдеппіз өркен жайып,Өзіңнен өзек алып бойжеткенмін.Атыңнан айналайын..

Өмірде сен болмасаң, қайтер едім?Нәр берген тамырыма бәйтерегім!Ұшар ма ем самұрық боп көк аспанға?Білер ме ем, білмес пе едім қай..

Жан ағам –Серік бауырым,Көзімнен сөнді сауығым,«Қартайдым» жиырма жетімде,Қушиып текше жауырын.Қиынның көрдім қиынын,Сенбесіме сиындым,Жападан жалғыз..

Жан ағам Серігім-ай сағындырған,Жасын-от жүрегіне ақыл тұнған!Өзімшіл қызыл- жасыл тіршілікте,Айрылып қалдым сендей жақұтымнан!«Мен, мен!» деп..

Ақ ниетті соңыңа ертегі еттің,Ағажан, неге өмірден ерте кеттің?!Жаным мәңгі аңсар деп сезбедің бе?Сен неге еркелеттің?!Мұңлық-өмір салмақшы мені..