Ақылбек шаяхмет туралы Тақпақтар ✍️

Дəм таусылса, адам,Құшағыма алам.Менен өсіп-өнгенКелер қайтып маған.Жер иесі менмін,Ел киесі менмін.Қойныма алам бəрін,Өйткені, мен жермін!

Маңдайыма жазылғандай сор қалың,Үйренгенмін соққысына балғаның.Соқса соқсын, соққан кезде от шықсын,Өйткені, өзім көнбіс болып алғанмын.

Көпшілікке ұнаса ды қылығым,Бір-ақ сəтте лайланды тұнығым.Неге сонша қызығады маған жұрт,Біле тұра қысқа екенін ғұмырым.

Түйісті менде басы ғашықтардың,Олардың сырын ұғып, өсіп қалдым.Төрелер жамбасына басқан кезде,Қисайып, жапырайып, жасып қалдым.

Томпиып көрінетін көрер көзге,Қозы едім маңыраған көшкен кезде.Тым ерте ел көзіне шалынған соң,Қазанға түсіп кеттім піскен кезде.

Қоятын кітап көрсе ішкен асын,Кісілер келтіреді сөздің нəшін.Үңілмей ішіндегі мазмұнына,Қарайды кейбіреу тек мұқабасын.

Өмірдің жүрген талай сыйын көріп,Жиналған жылдар бойы үйінді едім.Құмырсқа илеуіндей үй-жайымдыАқыры тоз-тоз қылды құйын келіп.

Қонаққа тұрушы едім құрақ ұшып,Олар мəз сусын ұрттап, тамақ ішіп.Болғанмен астар таза, сыртым кірлеп,Отырмын бəз қалпыма енді түсіп.

Ілініп жүрген едім жақсы атаққа,Кез болдым өсек жазып, көп шатаққа.Қағазға түсір жақсы ниетіңді,Ізгі ісін адамдардың есте сақта!

Дариға-ай, арманыма жете алмадым,Əйтеуір, орта жолдан кете алмадым.Сөйлемге бір нүкте де қоя алмадым,Асудан алда тұрған өте алмадым.

Əн мен күй болды жақсы сый еліме,Қос ішек шынында да киелі ме?!Құлақты бұрай-бұрай жауыр қылды,Тиегім батып кетті сүйегіме.

Күңірентіп қара жерді,Ескі кетті, жаңа келді.Көне жұртта, жерошақтаШашылған күл қала берді.

Еңбектеу,Отыру,Тік тұру,Жүгіру,Ұғыну,Ұқтыру –Өсу.Сүйреңдеу,Күйбеңдеу,Ойланбау,Үйренбеу,Тайраңдау,Сайрандау –Өшу

Гаухар, жақұт,алмас, ақық,алтын, күміс,інжу, маржан –арзан.Сана, сезім,тəуба, төзім,жаның, арың,міңез, сымбат –қымбат.

Шыбықтардың бүршік жарған түрін көр,Түбірлерді менсінбейді бүгінгі ел.«Мен де бір кез жас болдым, – деп, – жайнаған», –Күбірлейді... күрсінеді..

Ішінде дəні жоқ жаңғақЖарылса болмай ма қаңбақ?!Ендеше жан-жақты барлап,Сөзіңді айтқан жөн аңдап.

Таудағы атқан құлжасы,Аңшының алған олжасы,Ойлап тұрсаң, шынында,Арқарлардың көз жасы.

Ақша бұлттар, ақша бұлттар,Бойларыңда пəк шабыт бар.Даналық па, шалалық па? –Нөсер, бірақ, қара бұлтта...

Таңда шығып ақ атпен,Түсте жүрдім қара атпен.Тізгін екеу, ер біреу,Кешке келдім ала атпен.

Аяз ата түксиіп қабақ түйген,Ішпей қойды кеш бойы тамақты үйден.Өйткені, көз қызарып, мұрын ісіп,Алса керек тойғанша арақ ішіп.

Бал жинаған ара бақта самғайды,Үсік шалған ерке гүлге сол қайғы.Еске түсті сонда шығыс мақалы:«Ақылды ара солған гүлге қонбайды!.

Бейіттері ұқсайтұғын қалаға,Тұрған үйі ұқсайтұғын молаға,Өліп-өшіп, көшіп-қонған далада,Қазағыма, қарап тұрсаң, обал, ə?!

Жолсеріктер өзара сөз байласып,Біреулер жүр жайлы орынға жайғасып.Əр купеде ағыл-тегіл ішім-жем,Бірақ, сыртқа кеткен-сынды ой қашып.

Тізгіншілер жолаушыға қарамай,Жүргіншілер өкпелесе баладай,Қып-қызыл боп жанған кезде бағдаршам,Көрінеді жазылмаған жарадай.

Дертке дауа туған жердің жусаны,Балағына майдай жұғар құр шаңы.Табаныңда – топырағы жып-жылы,Тамағында – жылысы мен жұмсағы.