Өлеңдер ✍️

Мұңым емес шығар, бәлкім, бір менің –
Төгіп-шаштық шіліңгірін шілденің.
Құс жолымен қайтып бара жатыр ма
Қарашықтан қаз боп ұшқан күндерім.
Қалай оның бірі қалып, бірі ұшпақ?!
Көкжиекке көзің тікші дұрыстап.
Қадіріне жете алмаған көктемнің
Қабіріне барам енді гүл ұстап.
Ештеңені еншілемен ендіктен,
Есімімді әйгілемен ерлікпен.
Сырқатымды сыр ғып бүгіп қашқанмен,
Маған қарай ентелейді ем біткен.
Жан-жүйкемнің тазартам деп тозаңын,
Маған келіп таңады күз өз әнін.
Қайран болар ма екен дейтін үмітпен
Қаймана әннің қайырмасын созамын.
Құлағыма сарыны кеп бақсының,
Жайраң қағып жетелейді жас күнім.
Көрінейін демеп едім көмескі,
Бөрідейін білдірмейтін аштығын.
Мұңым емес шығар, бәлкім, бір менің –
Сүйген ерін... күйген ауыз... үрледім.