Өлеңдер ✍️

Күз атындағы мұңым бар менің,
Бұйыртса, талай жыр жазам.
Қалмайды кейде шыбын-дәрменім,
Тынып-ақ іштен тұр қазан.
Таразы болып туылыппын, ә,
Гүлдерді суық ұрғанда.
Өлген соң солай жуылып күнә,
Айналу керек құрбанға!..
Салдым-ау тағы өлімді есіме,
Өмірді есіре сүрмеспін.
Тақалып күздің қоңыр кешіне,
Көңіл кесіле мұң кештім.
Келіспей қойды көңіл кестесі,
Қиюы қашқан тірлік-ай.
Шәр үсті бұлттың төгілді еспесі,
Жазыла бермес жыр бұлай!..
Өзгертіп өңін сырланған күнә,
Тоты құс құсап түрленді.
Не деген шаһар сұрланған мына,
Шомылсын нұрға бұл да енді.
Мұңым бар менің күз атындағы,
Таразы туды, таң суып.
Талай жыл өтті біз ақырғалы,
Қайран жүрегім – шаншуық!.