Өлеңдер ✍️

Мен шөлдедім бір сусынға...
Ол не екен?
Анам айран беруші еді шөлдесем.
Мына шөлім ондай емес,
Сәл ыссы,
Тандайыма таттай болып жабысты.
Ал шөлдейін...
Өртенейін...
Жанайын...
Қалың оттар каптап кеткен маңайым
Өзегімді бір запыран тұр тіліп,
Етпеттедім...
Екі-үш рет ұмтытып.
Кетті айналып көздің алды құйынға,
Бір айдаһар дөңбекшиді миымда.
“Өткен күндер – өшкен іздер” дедім мен,
Сонда ғана сес білінді демімнен.
Көп шөлдеме,
Көп терлеме.
Көтер бой,
Қанбас шөлің өкінішің екен ғой.
Сен айналып кеткеніңше елеске,
Қыр соңыңнан қалмайтын сол емес пе?..