Өлеңдер ✍️

Біле алмай қойдық – не керек өзі нақ жанға,
Күтетін бізді ақпан ба әлде жаз ба алда?!
Жол дорба толы үмітін сүйреп, арқалап,
Күтері жоқтар ағылып жатыр вокзалға.

Көз жасы тамған топырақты алып уыстап,
Шер болып қалған естеліктерден жылыстап.
Қол бұлғамастан кету де керек, дегенмен —
Өзге вокзалда кім күтеді екен гүл ұстап?!

Ілесе алмай арман тұлпарға жалы ұзын.
Көктемің күз боп, ақпан боп нұрлы тамызың.
Жалғанда мынау күйінер себеп көп екен,
Купеде ішер шәйдан да күйер ауызың.

Кетермін бір күн – мені де арман арбайды,
Жолсерік болып қимастық пенен тау-қайғы.
Жылармын өксіп вокзалдан ұзап кеткен соң,
Жас сіңіп қалған әйнекке басып маңдайды.

Кететін шақта кететініме өкпелеп,
Тағарымды айтып тағдырға кінә текке көп.
Перонда тұрып, көзінен моншақ үзіліп,
Бір Ләйләм келіп сыбырласа ғой кетпе деп!