Өлеңдер ✍️

Жүр-ау деп қыр астында тосып ажал
Сен енді еш қорықпа, шошыма, жар.
Өзіңді апарады алыстарға
Аузыңнан түсе салған Асыл-Ажар.

Өзің ғой жарқылдаған жанар, түрі,
Өзіңнен кемісі жоқ, жоқ артығы.
Осылай ала берсе тәрбиеңді
Екінші Бақытжамал болар түбі.

Қадамын қапысыз ғып санап басқан
Барлығын аңғаратын қабақ-қастан.
Қайткенде ұқсаймын деп ұлы анама
Сәтімен инеңді де сабақтасқан.

Тезірек оралсын деп қосына аман
Ол біздің бәрімізді тосып алаң.
Қасиет-қадіріңді кие тұтып
Басады орыныңды осы балаң.

Оянсаң ортасында кейде түннің
Қайтқаны қайырымен бейнетіңнің
Бейнесі сол болар ма бізге жеткен
Ақбала, Ханымбике, Зейнекүлдің!

Екеуміз ескі қоныс, еңістеміз
Ұрпақты шығарармыз өріске біз.
Жүрер-ау шыр айналып қасымызда
Жебеуші ақ қанатты періштеміз.

Айналған қасында әлі шыркөбелек,
Ол саған пәруана бір көбелек.
Сен менсіз қалған күні үміттенем
Сол ғана көз жасыңды сүрте ме деп.