Өлеңдер ✍️

Дүние әрі-сәрі,
Ұстамы бір,
Шегіне пенде жетпес қысқа ғұмыр.
Құлындай бұлаң қаққан қалқам едің
Ажалың – бастан бақтың ұшқаны бұл.

Сен барда көңілімді жасытпадым,
Едің ғой қарашығым, қасық қаным.
Ботам-ау ата-анаңды зар илетіп,
Мұның не – қара жерге асыққаның?!

Күй кештім жүректі қақ айырғандай,
(Ойлаушы ем алда аламан тойым бардай).
Қайран-ай! Қапа болып зар иледім,
Төбемнен аяқ асты жай ұрғандай!

Ғұмырды бір қара күш тұсады ма,
Сеніп пе ем бастан бақтың ұшарына?!
Қара жер қойнын ашып тартып алды –
Енсін деп бабалардың құшағына.

Әкең Құнанбай.
6 желтоқсан 2005 жыл.
Қызылжар.

ЗЕЙНОЛЛА ӘКІМЖАНОВ