Сенің ернің – пейіштегі гүл сынды,
Демің сенің – сездіреді тылсымды…
Көзің сенің – Ай жұтылған түн сынды,
Сезім неге мөлдіреген мұң сынды?..

Қара шашың – Қара теңіз толқыны,
Қарашығың – мен.....

Шуақ шаша келер кейде,
«Өмір түнек емес!» - деп.
Көшелерде саған бейнем,
Маған бейнең елестеп.

Өң мен түстің арасында,
Сенделерміз....

Көзімді келіп мұң сүйеді,
Жүрегім тоңар мұз болып?
Оралшы маған қыркүйегім,
Қайтадан қоңыр күз болып!

Жастық шақтың дәуірі от,
Отына қалдым.....

Сен мені аңсамадың, іздемедің,
Қарсы алдыңнан шықты ма іздегенің?
Көктем болып жұтылып кеттің жазға,
Ал, жүрегім айналды күзге менің...

Телефон да шалмайсың, хабарың жоқ,
Шоққа айналып барады.....

Кісінейді ала жел...
Сен тозаққа барғың келсе, бара бер.
Мен жұмаққа қарап тұрмын күлімдеп,
А, Тәңірім сана бер!

Үп етеді таусамал,
Қандай рахат.....

Сені сүйдім...
Өліп қалмау үшін бе,
Бір түннен соң көру үшін бір күнді?
Мен әйтеуір, теріп жүрем түсімде,
Көз жасымның түбіндегі күлкіңді.

Мазақ қылды әрбір түннің түнегі,
Жүректегі сезімімді....

Болашаққа бастап еді бір ізгі,
Сезімдерім – сыбызғы...
Сыбызғыдан мөлдірейтін үміттер,
Үмітімді кім үзді?

Саған еді сол әуендер арналған,
Ноталары жаратылған.....

Сағыну мен аңсаудан, сенесін бе,
Мәжнүн жанның айналдым елесіне.
Нұрлы жүрек құлпырып, құбылып тұр,
Періштенің ілінген жебесіне.

Қорлансам да армандар мазағынан,
Бас тартпадым сезімдер....

Алғашқы құстар пейіштен келген,
Мен осыған сенемін, жаным.
Құстардың қанаты періштелерден,
Мен осыған сенемін, жаным.

Алғашқы гүлдер жұлдыздан туған,
Мен осыған сенемін....

Кірпігіңнің ұшымен,
Белгі берші, өтінем.
Бәрін сонда түсінем,
Жүрегімнің шетімен.

Саусақтағы дірілді,
Шаштарыма тигізші.
Іңірдегі.....