Көлеңке туралы Әңгімелер ✍️

Ілмек бойынша іздеу:

Мақал-мәтелдер: 11
Жұмбақтар: 5
Тақпақтар: 1
Өлеңдер: 67
Нақыл сөздер: 10
Туындылар: 1
Әңгімелер: 11
Ертегілер: 1
Поэмалар: 1
Эсселер: 1

Адам және көлеңке
РоманБІРІНШІ ТАРАУIКөктем шыққалы әлдеқашан. Оның ең соңғы айы — майдың өзі зырлап барады. Ауылдың тау жағы көз нұрын толтырғандай боп, кілем..
©  Сәуірбек Бақбергенов
КЕСІРЛІ    КӨЛЕҢКЕ
Сәуле бар жерде көлеңке болуы –заңды, Адамды ниет бөледі дұшпан мен досқа. ...Оқу курсы аяқталғанда, студенттердің құрылыс отряды құрылып, көбісі..
©  Баян Тіленшина
КӨЛЕҢКЕМ ҚАЙТЫС БОЛДЫ...
 Баяғы өткен заманда, билiктегiлер аманда, көлеңке мен адам дос болыпты. Бiрақ, адам қайда барса, көлеңкесi қыр соңынан қалмайды екен. “Мен сенiң..
©  Мұхтар Шерім
Көлеңкелер қалай жоғалды?
Екі бөлімді драмаҚАТЫНАСУШЫЛАР:Қаржау — жылқы совхозының директоры.Дәмелі — оның әйелі.Мәруар — олардың қызы, суретші.Қанаш — оқудан жаңа келген жас..
©  Әлжаппар Әбішев
Қорқақ өз көлеңкесінен де қорқады
Кешкі мезгіл, мал жайланып, жұрт орынға отырған кез. Қоңыркеңнің бір баласы суаттан атын суарды да, ондағы сүйменді қолына алып, үйге қайтты. Ай..
©  Қазақ халық ауыз әдебиеті
Көлеңкенің астына көмгемін
Қожаның үйі ауылдың шетінде, ар жағы иен дала болса керек. Бір күні Қожа таңертеңнен бүкшеңдеп, бірдеңе іздеген құсап жүреді. Мұны көрген бір көршісі..
©  Қазақ халық ауыз әдебиеті
ТҰТ АҒАШЫНЫҢ КӨЛЕҢКЕСІ
БІРІНШІ ТАРАУ
       Көктемнің ыстыққа да, суыққа да сараң әрі-сәрі сәті түскелі біраз күн. Жер маңғыл қасқа..
©  Тұтқабай Иманбеков
КӨЛЕҢКЕ КӨҢІЛ
Қарапайым тіршілігі қарабайырланған кезде, қабағына мұң тұна қалатын. Үйлесімсіз үрей жанын жаныштап тұрса да, бақытты көрінгісі келіп тырмысып..
©  Зылиха Жантасова
Көшенің көлеңке беті
Көзі ашық екен дейді: кішкене сары сайтан қадау кірпіктердің әр талына бір шығып, секіріп түседі де, титтей аяғының башайларын жыбыр қақтырады. Екі..
©  Жұмекен Нәжімеденов
Зар
Мұңымды кімге шағамын?..
Кешкі қара көлеңке. Жапалақтаған жабысқақ қар жаңа ғана жанған фонарьларды шыр көбелек айнала баяу ұшып, үй төбелеріне..
©  Антон Чехов
Ескілік көлеңкесінде
Жаз ортасының жарық түні. Маңдайға таман көтеріліп, келген ай мұңлы сәулесін мәңгілік сабырмен таратып тұр. Теңгедей бұлты жоқ таза аспанда таласып..
©  Мұхтар Әуезов