Өлеңдер ✍️

Ауық-ауық қарап қоям аспанға,
Аспан жұмбақ, шешілмейді астарлы ә!?
Кеше жауған дақ түседі ақ қарға,
Мұң жауады сосын ана бақтарға...
Аппақ әлем, аппақ қала атырап,
Күміс күннен, күміс – тиын шашырап...
Қос ұлыма қанталапай ойнатам,
Қар үстінде қойынымнан асық ап.
Салып қойып езуіме малтамды,
Шақшасы жоқ қағып қоям қалтамды?
Жатам бірде сағынышқа шомылып,
Мұңмен егіз, маңыратып марқамды.
Қырау-қырау көрінбейді қыс көзі,
Кейде адамның болады екен үш көзі?!
Ауық-ауық әңгіме айтып отырар,
Бізден кейін жан бола ма тыста өзі?...