Өлеңдер ✍️

Сыртта боран ұлып тұр,
Қырық жамау терезені ұрып тұр.
Қоңыр кеште
қоңыр үйдің ішінде
Қарсыласар пенде жоғын біліп тұр.
Пеш түбінде бүрісіп,
Төрт балапан отыр бойы құрысып.
Бірін-бірі демдерімен жылытып,
Бірін-бірі көздерінен ұғысып.
Ошақтағы сөнген от,
Барады аяз тұла бойға өрмелеп,
Бір-біріне жабысады төртеуі,
Көз алдында көгілдір шар дөңгелеп.
Долы боран жыны ұстап,
Дүниені тұншықтырып тұр ұстап.
Бір уыс боп бара жатыр төрт бала,
Бір көрпенің төрт шетінен уыстап...
Етек-жеңін түрініп,
Қайран ана жетті, міне, жүгіріп,
От құшақтап кіргендей ол,
шу етті
Сұлық жатқан төрт балапан тіріліп.
От та бірден лаулады,
Балапандар отқа қарай аунады.
Естіртпеді боранның да гуілін
Сарт-сұрт жанған сары қамыс баулары.
Көкжиектен күн қарап,
Дүниені тұрғандай бір гүлге орап,
Көктем шығып келе жатты кенеттен,
Бұрыштағы мұз-қыраулар сырғанап.
Үрей-дүлей өтті ұшып,
Көкірек те, қоңыр үй де кетті ысып...
Бір ананың құшағына таласып,
Бірін-бірі аунатып жүр төрт күшік...