Поэмалар ✍️

Ақмола.
Совдеп.
Қызыл үй.
Кірпішпен өрген қос қабат.
Қоңырқай салқын күзгі күй,
Айтатын болсақ нұсқалап:
Беріліп айқай-ызыңға,
Бірімен-бірі бақасқан.
Бөлініп,
Аққа-қызылға,
Тартысып, әбден тақасқан.
Бұлыңғыр аспан.
Буланып,
Тұмшалап бұлтпен түндігін.
Қызылдар жағы,
Қуланып,
Кедейді жақтап тұр бүгін.
Сәкенге ұнап бұл жағы,
Қызылға құлап қосылған.
Сұмдықты кеше
Қырдағы,
Көзімен көрін шошыған.
Еске алса,
Тырнап қайғы ішті,
Көзімен көрген жайларды,
Сорлатып,
Кедей байғұсты,
Борсықша сорған байларды.
Бәрі де бірден байқалып,
Шыққанда елге сапарға.
Кедейдің кегін қайтарып,
Қосуды ойлап қатарға.
Харекет етіп,
Қам жасап,
Кеңеске кірді еркімен.
Ту ұстап қолға,
Әнге сап,
Танбайды әсте сертінен.
Жүрсе де мейлі,
Қайда да,
Қазіргі елдің дерегі:
Ақмола жұрты
Айнала –
Сәкенге ғана сенеді.
Үркітіп елді жасқаған,
Секілді бейне аш бөрі.
Анненков жауыз бастаған,
Колчактың қалың әскері.
Үздірмек болып үмітін,
Сездіріп қаупін қатердің.
Қарауыл қойды,
Күні-түн,
Сыртынан торып Сәкеннің.
Қатерлі жағдай,
Кімге де,
Ертегі сынды елес күн.
Сөйлейді Сәкен,
Мінбеде,
Келбетін айтып Кеңестің.
Тақпайды жөнсіз, босқа айып,
Өзінің ғана жоспары.
Сөйлейді Сәкен,
Қасқайып,
Қасында бір топ достары.
Шетінен шешен,
Жауынгер,
Келмейтін іс жоқ қолынан.
Сөйлесе Сәкен,
Қалың ел,
Ереді қалмай соңынан.
Жау жағы,
Бастап «гөй-гөйді»
Бұғып бір атып белеңнен.
Сөйлесе Сәкен,
Сөйлейді,
Ұранды әнмен –
Өлеңмен.
Ақын ол,
Ақыл-санасы,
Кеңеске ғана берілген.
Қазақтың қара баласы,
Еркіндік алсын елімнен.
Деген бір оймен,
Мақсатпен,
Кеңесті ғана қолдаған.
Жаманаты жоқ,
Жақсы атпен,
Халқына сауал жолдаған.
Аямай,
Қайрат, күшін де,
Көңілде бір ой гүлдейді.
Кеңестің бұғып ішінде,
Не жатыр...
Әзір білмейді.
Аңғал ғой ақын,
Өйтпесе,
Алдауға әсте сене ме?
Биікке қарай беттесе,
Ол да бір
Өнер-өнеге.
Қолға алып қалам –
Қаруды,
Толғанып істің жөніне.
Қорғады асыл аруды,
Қосыла алмаған теңіне.
Кездессе жетім жолынан,
Жолықса бір жас жігерлі,
Жетектеп әкеп қолынан,
Оқуға тығып жіберді.
Заманның түзеп қатесін,
Қайтарып беру өзіне.
Әділетсіздіктің
Әкесін –
Танытып бірден көзіне.
Болсам деп заман батыры,
Көңілі толып нояға.
Алып бір тынбай,
Ақыры,
Аңдыған жау қоя ма?!
Оңаша оймен,
Қатерлі,
Отырған сұлық пішінде.
Ұсқынсыз біреу Сәкенді
Ұстады
Түннің ішінде...