Өлеңдер ✍️

Кеңседегі кербездер, сенсің күйлі,
Биік, терең, қалыңсың, кеңсің мейлі!..
Құр тарбиған бұтақтар гүлдеп алып,
Тасадағы тамырын менсінбейді.
Таң мен кештің сапында қаздидыңдар,
Тиын-тірлік əнімен азды милар...
Бабы келген тұлпардың шапқанындай,
Көп ізденген шын талант аз қимылдар!
Ақын айтса, естиді жырды керең,
Дауламас ел ешқандай құнды менен.
Жаңсақ ұғым, жалаң ой, жасанды сөз
«Шығармашыл тұлғалар – жынды» деген.
Болмысымыз – мөлдіреп тұну ғана,
Таласпадық еш биік тұғырға да.
 Бұқараның аузымен айтқан сырлар –
Өзіміздің бір мысқал ғұмырнама.
Көрсеткенмен шамалап түсін игі,
Жанымызды жалпы жұрт түсінбейді.
Өрендерін өздері өкпелетіп,
«Өнерлінің міндеті – ішу» дейді.
Тұрар ылғи шығатын төрі суып,
Таланттардың қашанда өңі сынық.
Туыс, жолдас, отбасы бар болғанмен,
Жалғыздықпен келеміз өмір сүріп.
Ұмытылар мəрелер шаппай жеткен,
Жүйріктерді шабандар сатпай, неткен?!.
Ұлын халық іздейді өлгеннен соң,
Тірісінде өз-өзін таппай кеткен.