Өлеңдер ✍️

Іздегенде алғашқы баспана адам,
Мен сонда сазды илеп, тас қалағам.
Менің ізім басталып тас үңгірден,
Менің ізім көрінген астанадан.
Мен дала едім, артынан қала болдым,
Мен жасадым құдайдың барар орнын.
Мен қолымнан орнаттым тасты қашап
Пирамидаларын Ннльдегі фараонның.
Дүниеге атағы болған мәлім,
Мен орнаттым Римнің қорғандарын.
Минареттер, пантеон, небоскреб
Мен тұрғыздым солардың қолдан бәрін.
Мен жылы сөз өмірде есітпедім,
Қара тасты қақ жарды тесіп терім.
Мен орнатып Тажмакал тас қақпасын,
Ақсақ Темірдің қаладым мешіттерін.
Тірлік үшін тырбанып жас басынан,
Қамшы өрген мамонттың таспасынан,
Мен Спартак күн өртеп, жел қақтаған,
Мен Афина құлымын тас тасыған.
Өнеріммен сүйретіп жылдарды алға,
Жаңа үй салдым жаңадан туғандарға.
Мавзолей орнаттым мұнаралы
Ескеркіш қып ерте өткен құрбандарға.
Күндей менің, есепте, кәрілігім,
Бірақ қайрат-қуатым әлі мығым,
Мен Микельанджело мүсінімін,
Тас үстінде тұрғанда тәңірімін!
Қызығатын жөні бар маған жұрттың,
Өкілімін ежелгі мамандықтың.
Бүлдірмеймін, түзеймін қирағанды
Бейнесімін жердегі адалдықтың.
Мен заманның қожасы, құлың емен,
Жерден өрлеп жетемін күніңе мен.
Съездер сарайының ұстасымын
Маған қол соғып,
Дүние дүрілдеген.