Әңгімелер ✍️

Тамыз айының басы, далада күн қапырық. Үлкен ағам, мен және Зарина жеңге үшеуіміз ауылға барамыз деп шештік те, ағамның «Нивасын» түрлі заттарға лық толтырып алдық. Сондағысы көбіне киім мен құрылыс материалдары. Бұған дейін ағамның микроавтобусы болатын, кузовына ұсақ-түйектің бәрін қиналмай ақ ыңғайластырушы едік, бірақ оны сатуға тура келді. Енді, міне, шағын «Ниваға» заттарымызды қалай сыйғызарымызды білмей қалдық. Киім толы сөмкелер көліктің алдыңғы орындығын ғана емес, артқы орындықтардың үштен бір бөлігін алды. Сондықтан, қалған үшеуіміз екі орындықты бірдеңе ғып бөлісуіміз керек.

– Рөлге мен отырайын, – дедім. Сондағысы артқы орындықты жеңгеммен бөлісіп отыруға ыңғайсызданып тұрмын ғой.

– Армандапсың, – деп ыржиды ағам, жап-жаңа «Нивасының» шанағын маңғаздана сипап.

– Енді сенің тізеңе отыруға тура келеді, – деп күрсінді жеңгем.

– Кел көрейін, ауырсың ба? – келемеждеп Заринаның белінен құшақтадым да, көтеріп қалдым, – 50 киллограмдай ма?

– 52. Болды, жібер, – деді ол. 32 жастағы келіншек үшін Зарина сырт көзге әлі де оқушы болып көрінетін. Бірақ, менің сыныптастарымның тек бірнешеуінің ғана денесі осыншалықты сымбатты, тартымды еді.

Егеумізге бір орындыққа сиысып отыруға тура келді. Мына көліктерді кім жасайды екен, а? Жайғасқаным сол еді, басым «Ниваның» төбесіне кеп тірелді де қалды. Жеңгем тіземе келіп отырғаны сол еді, аяғымды бірден жылы ауа құшты. Үстіне қысқа жеңіл көйлек киген, ішінен емшекқап пен шілтерлі трусиктары сығалап тұр. Бір жарым метр ғана бойымен басы төбеге жетпейді. Ағам рөлге отырды да, айнадан бізге көзін қысты.

Жолға шықтық. Көлік бірте-бірте жылдамдықты ұлғайта бастады. 10 километрдан кейін асфальт төселмеген ауылды жолға түстік. Бір шұңқырдан кейін екіншісі… Женге ағаммен шүйкілдесіп, қайдағы жоқ әңгімелерді айта бастады. Мен болсам, төбеге қайта-қайта ұрына берген басымды қорғау үшін аяғымды кеңірек ашып, төменірек отыруға тырыстым. Осылайша жеңгем менің ауымның үстінен бір-ақ шықты. Айтпақшы, мен қысқа шолақ шалбарда ғана едім, күн ыстық болғаннан соң ішінен тіпті дамбал да кимеппін.

Заринаның үлкен бөксесі мен көліктің үнемі селкінуінен менің серігім «ояна бастады». Ұялғаным-ай! Әрине, жеңгем құйрығына ердің жыныс мүшесінің тіреліп тұрғанын қалай сезбесін?! Алайда, әрі қарай мен күтпеген жағдай орын алды. Заринаның аяқтары баяу ашылды да, оның жұмсақ тәні менің тәніме тигенін сездім. Бұл оның амы болғаны сөзсіз. Жеңгем түр бермей ағаммен баяғыша сөйлесе берді. Бірақ, олардың әңгімелерінде шатағым жоқ. Бар ойым көлік шайқалған сайын қатайып жатқан қотақта. Ең терең шұңқырда «Ниваның» қатты секіргені соншалық, менің «серігім» Заринаның амына бір сантиметрға кіріп кетті.

Әрине, арамызда менің шолақ шалбарымның, оның жұқа көйлегінің, одан бетер жұқа іш киімінің матасы бар. Бірақ, бұның бәрі мүшеқаппен бірдей емес пе? Яғни, мен жеңгемнің ішінде болдым деп есептесек те болады.

Женге бір мезетке тына қалды да, артынан дым болмағандай ағаммен әңгімесін жалғастырды. Дәл осы сәтте мен оның шырындарының қалай аққанын сездім. Біраз уақыт осылай отырдық. Мен оның амын сездім, ал ол жаңа сөлдер бөле бастады. Қозғалмай отыра бергеннен аяқтарым ұйып қалып, артқа жылжыдым, ал Зарина маған ілесті де, амымен менің мүшемнің ұшына жайғасты. Мен алдыға берілгенде, ол осы әрекетін артымнан қайталады.

Шалбар, көйлек, іш киімдерге қарамай, бір-бірімізді аймалауға кірістік. Біраз уақыттан кейін оның санын сипалай бастадым. Ол басын еңкитіп, қолымның қимылдарынан көзін алмады. Тым батылсынып кеттім, білемін, бірақ, бөксесін баяу көтеріп де, көйлегінің астындағы дымқыл дамбалын сипаладым. Ортаң саусағымды матаның арасына жібердім, мүшем бірден тас болып шыға келді. Бұдан да батыл әрекетке көшу керек. Сол қолыммен шалбарымды түсіріңкіреп, қотақты шығардым. Зарина бақырайып одан көз ала алмады, бұл ол үшін сырттан шыққандық болған сияқты.

Қотақтың ұшы сөлдерден жылтырап тұр. Саусағымды оның амынан шығардым да, іш киімін тізесіне дейін түсірдім.

Зарина бұрылып, маған қарады. Жүзінде – құштарлық пен кінәнің айқасы. Не істерін білмей тұр. Өз-өзіне келуге уақыт бермей, серігімді амына тақадым. Дәл осы сәтте машина тағы бір шұңқырдың үстімен өтті.

Болды. Мен Заринаның ішіндемін. Кері шегінуге кеш, жеңгем маған толық отырған бойда 18 сантиметрлық қотағым ішінде үшті-күйлі жоқ болды.

Осы күнге дейін Заринаны ешқашан сексуалды жағынан қарастырмағаныма іштей таңқалдым. Талдырмаш мүсінді, ал амы 18 жасар арудікіндей тар әрі дымқыл. Екеуіміздің де дем алуымыз ауырлады. Қуанышқа орай, көліктің шуы бізді жасырып, ағам ештеңе сезіктенген жоқ.

Артқы орындықта ес-түссіз сезімге берілдік. Бірер минуттан кейін шыдамай жеңгемнің ішіне шәуқатымды септім де, оған ең керемет ләззат сылаймақ болып, деліткісімен ойнай бастадым. «Құдайым-ау», – деп шыңғырып жіберді ол, шынына жете. «Не болып қалды?» – деді уайымдап қалған ағам айнадан бізге қарап. «Жай», – деп тіл қатты, бірден есін жиған Зарина,- «Келгеннен кейін мына заттардың бәрін кіргізуіміз керектігі есіме түсіп кетті». Ағам тек күліп: «Құдайға шүкір, інім ер жетті. Көрмейсің бе, нағыз еркек. Абыржыма, өзі ақ бәрін реттейді», – деді.

Иә, дөп айтқан. Мен тағы да оның әйелін аймалауға кірістім, себебі қотағым қайта оянып, тойдың жалғасын сұрады. Бірнеше минуттан кейін Заринаның ішіне екінші порция шәуқат құйылды.

Жол бойы Заринаны сігіп жеңгемнің ішіне үш рет жібердім, оның неше рет ләззат алғанынан шатасып та қалдым. Біраздан кейін ағама ұйқысы келгенін айтып көзін жұмды да, менің үстімде рахаттанып отыра берді. Мен мұндай мүмкіндікті жіберемін бе, оның ішін сипап, деліткісін аймалауға кірістім.

Ауылға келісімен киімдерді тасып тастадық. Содан кейін ағам ата-ана, туыстармен амандасуға кетті, ал біз… бұл енді бөлек оқиға.