Өлеңдер ✍️

Айт екем, өсек, айт екем!
Төгілер толмай қай теген?
Қол жетпес көктен қызғантпай,
Қоқыста жатсаң, қайтер ең?!
Көтермес әркім бақты да,
Сор болар кейде жақ мына,
Кім айтса сенген Надандық,
Садақ боп сені атты ма!
Дұрыс-ау сөзден нәр алдың,
Сүйек пен еттен жаралдың.
Ақ пейліңді қара деп,
Бетіңе, қане, барар кім!?
Айт екем, пыш-пыш айт екем!
Айтаққа ақыл қайшы екен!
«Хан артынан жұдырық»,
түймесе ешкім, қайтер ең!
Егіліп сонша жылайсың,
Етпеттеп неге құлайсың!
Нақ жаза берер өсекке,
Бар болса егер Құдай шын.
Өтінем, енді жылама!
Түрегел, ақ жол сұра да,
Көзіңнен тамған тамшыға,
Өсекші он бас тұра ма?!
Желпілдеп қолда көйлегі,
Иттерше қауып сөйледі.
Бұзуға даяр бар надан!
Адамның саяқ «қой!» дері.
Ит үріп, керуен көшеді,
Өсек сөз өшер деседі,
Қызғаншақ іштер тарылып,
қалыңдар соры бес елі.
Ақылға сал да бекінші,
Ағаттық санап, өкінші,
Көре алмай айтқан көп сөзге,
көңіл де бөлме екінші!