Өлеңдер ✍️

Оу, халайық, Расұлға таң қалма,
Көзіңді сал Мұқағали заңғарға.
Ол сәл ғана мызғып кеткен ұлы тау,
Ұлар басын сүйей салып таңдарға.
Мына өмірде маздамасаң мән бар ма,
Мен ғашықпын мәңгі өлмейтін жандарға.
Оның жыры Тәңіртаудың тұз құсы,
Дүр-дүр кағып сілкінетін самғарда.
Аман тұрса Авары мен Дағыстан,
Расұл да танбас жойқын шабыстан.
Бірақ біздің Мұқағали марғасқа,
Күн астынан күркіреген арыстан.
Қайран сабаз өтті жалғыз өлең деп,
Тұлпарлардың дүбіріне елеңдеп.
Енді, міне, оның мұңлы жырымен,
Өз жарамды отырамын мен емдеп.
Жер айналмай жұлдыз сөніп, ай батпас,
Қысқа ғұмыр алды-артыңды ойлатпас.
Уға малған алмасымды жануға,
Маған да бір керек боп тұр қайрақ тас.