Өлеңдер ✍️

Көне қартым, көк айдыным-көл ғұмыр,
Толқыныңа тіл бітірген жел жыбыр.
Жан жүрегің мәңгілікке соғуда,
Ал қызыл күн байып батты, өлді іңір.
Тағдырыңа орман қалқан, таулар құт,
Айдыныңда аққу егіз арман жұп.
Тегіс саған телмірсе де төңірек,
Барлығына танытасың марғаулық.
Жағаң жұмақ, сырың жұмбақ-мөлдір су,
Сол мөлдірлік сезіміңді сездірсін.
Көңілімді көлдей болса деуші едім,
Көлдей көңіл емес бірақ көлгірсу!
Жел толқытса шайқаласың түбіңнен,
Шер толқытса қайран көңіл бүлінген.
Құба таңым атқан сәтте алаулап,
Жұбатамын жүрегімді жырыммен
Тұман ойға сүңгітеді мұнар-мұң,
Жалған сенің жарлығыңды құп алдым.
Көлге айналып кеткенімше көкпеңбек,
Көрге айдалып кететін де шығармын!?