Баян сұлу күні

Сылаңдаған сылқымымын бір үйдің.
Бірақ жүрмін құшағында үрейдің.
Маған қарай, көзің салшы, ғашығым,
Қалдырмашы, қоржынында дүлейдің.
Саған бақыт қажыр – қайрат тілеймін,
Қолыңды ұстап, сен күлгенде күлейін.
Бірге тағып бір отанның түтінін,
Өзіңменен бақытты өмір сүрейін.

Жанымды ұғар жайың бар ма өзіңнің,
Шыдамның да шегі бар ғой төзімнің.
Саған қарай көзім талды сыртыңнан,
Ұстат маған алтын жібін сезімнің.

Әттең, қызбын айта алмаймын, қиналам,
Міне, айтам деп батылдана жиналам.
Көрген кезде күлімдеген көзіңді,
Уақыт тоқтап, тына қалар тіпі жоқтай бұл ғалам.

Нәзік жүрек айтар сенің атыңды,
Қолын созып саған қарай аһ ұрды.
Үнсіз жүрек үнін өзің түсінші,
Сезім бізді өз бағына шақырды.

Баяндай сұлу қыз болам,
Қазақтың салтын бұзбаған.
Ұнатып сені тұрсам да,
Қабағым түйіп сызданам.
Қарама менің бетіме,
Жүрекке үңіл, жарқыным.
Әдеті қыздың осылай,
Ішімде жатыр бар шыным.

Асқар тауым, пана деп сені білемін,
Қорғашы мені ығыңа салып желдерден.
Қиналған сәтте демеушім болар, тірегім,
Бәйтерек болшы саяңды бере тербелген.

Сыртыңнан мақтап, сырымды айта жүремін,
Қыранға теңеп, қанатын көңіл тіледім.
Арғымақ аттай асуды бір ақ аттап өт,
Сыртыңнан сүйіп, лүпілдер менің жүрегім.