Жәркен Бөдешұлы (Құс қиялы)

Шынжырлаусыз
Томағасыз –
Құспын мен.
Құс болған соң:
Ұштым
Ұштым
Ұштым мен.
Көлбеңдеген көлеңкемді қайық қып,
Жүзіп өттім, дариялар, үстіңнен.

Ұшып өттім таулар, сенің төбеңнен,
Ұшып өттім жер бетімен көнерген.
Көне алмаймын отыруға омалып,
Басқа азаптың бәріне де көнем мен.
Қанатымды сыпыртқы етіп жер жүзін,

Тазалаймын лас, қоңыс,
Сең, мұзын.
Сілкіп, желпіп адамзаттың санасын,
Айдап шығам ішіндегі жел-құзын.

Көресімді ұшып жүріп көремін,
Ажал жетсе ұшып жүріп өлемін.
Көнбеймін-ау, жалынсаң да көнбеймін,
Тек шындықтың үкіміне көнемін.

Ай,
Жұлдыз,
Бұлт
Бермегесін жемісін,
Жерге қондым жем үшін.
Ей, адамдар, табалама сол үшін,
Ей, адамдар, табалама сол үшін.