Ақылбек манабаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жұлдыздар да жаутаңдап,Әлденені ымдайды,Жүрмін тағы бау шарлап,Төбемде аспан, түн жайлы.Толықсып көкте көркем ай,Тынды баяу жел де өксіп.Мені еске ап..

Шаттық сыйлап көңілге,Көкірегіме күн қадап,Келді қызым өмірге,«Өлеңдетіп» іңгәлап.Жалғыз емес, соңынаЕрді біреу тете боп.Гүл ұстатып қолына,Шықты..

Таң – суретші шығыстыБояп еді алтындап.Көлеңкелер ығысты,Күн кірпігі жарқылдап.Малынып күміс сәулеге,Дала-теңіз шалқиды.Бұлт-желкен,Тау-кеме,Көз..

Екіпіндей соғып, ентігіп,Батыстан күшті жел тұрып,Қыбырсыз жатқан жер төсі,Дүр сілкінді желпініп.Опыр да топыр бола қап,Көмілді шаңға кең алқап.Үп..

(ССР халық артисі Роза Бағлановаға)Алма мойын, күн маңдай,Ажарынан нұр есіп,Сахнада тұрғандайҮлбіреп бір гүл өсіп.Еріндерге ұялап,Ойлы күлкі..

Оқ пеннен отты сапырып,Саз кешіп атпен сауырдан,Жауына жайдай атылыпЖарқылдады Бауыржан.Өмір мен өлім тіресер,Соғыстың заңы – ауыр заң.Тап берсе..

Қарсы алдында ақ Ертістің айдыны,Оймен серпіп іште тұнған қайғыны,Тас тұғырда тапжылмастан ақын тұрАнадайдан жалт қаратып айбыны.Ақ қабағы жайлап..

Маңдайымда сылқым күн,Өрге қарай ұмтылдым.Қасқа шыңға жеткенше,Мың жығылып,Мың тұрдым.Асқарда тұрмын асқақтап,Аңқылдап самал,Қашты аптап.Самұрық –..

Күреңденіп күннің соңғы шапағы,Көкжиекке өрт боп жанып батады.Асып-таспай, арнасында ақырынЕрке Ертіс сабырлы ағып жатады.Шалқар айдын құшағына ап..

Бақыт деген өзіңді құлай сүйген бір сұлу,Жүздескенше асық боп, оңашада күрсіну.Бақыт деген аңсаған арманыңды құшақтап,Қуанышқа кенеліп, шер-құмардан..

Тасыр да тұсыр ылди жақ,Жылқышы дөңде тұр шолып.Жөнелді кенет құлдилап,Жарауын жонға бір соғып.Дүбірлі селдей күркіреп,Өзінен-өзі үріккендей,Асаулар..

Нанның дәмін татқан сайын үнемі,Еске аламын ең сүйікті жанды бір.Ол егінші, оттан ыстық жүрегі,Алаулы өңін аялаған таңғы нұр.Егіншідей баптай алар..

Жолдас, жолдас! Құлағыма тым ыстық,Жастайымнан өстім соны тыныс қып.Жолдас! Бүкіл адамзаттың ниеті,Дүниені мекендеген тыныштық.Жолдас!Халқы осы..

Қозы маңырап, боталары боздаған,Ойхой, менің боз торғайлы боз далам.Аласапран ғасырлардың тұяғы,Таптаса да, жасыл көркің тозбаған.Махамбеті..

Самалыңмен тыныстап,Орманыңнын ой алдым.Көкірегіме күн ұстап,Таңың болып ояндым,Айналайын, Отаным.Атай берем атыңды,Қайта-қайта сүйініп,Паш етіп..

Асқарға ұмтылып ертерек,Арманға жол ашу үшін,Өз ортаңа еркелеп,Аяқты алшаң басу үшінТыныштық керек.Шаттыққы көңіл тойдырып,Шарықтап бір тасу үшін,Шар..

Жұдырықтай жүрегімненЖұмыр жерді құшқым келіп,Көл-көсір боп жүремін менКөкірегіме ұшқын қонып.Білем, саған бересім көп,Қайырымды, қайран адам...«Түк..

Биыл қатты басталды қырдың қысы,Сабылған сар сағымның бұлдыр түсі.Қардың да жоталар мен жонды жапқанЖылдағыдан артықтау бір қыртысы.Жылан тілді..

Аспаннан жұлдыз болып ақты қылау,Ақ мамықпен тұмшалап бақты мынау.Ақ ұлпаға аунап алып күлесің сенЕрте келген,Еркелеген шаттығым-ау.Жә-жә..

Түсіп жатыр,Ұшып жатырАппақ қар,Секілді бір жел көтерген бақ-бақтар.Қалғып кеткен қариядай мүлгиді,Ақ мақтамен бұтақ-мұртын қаптап тал.Жұмыртқадай..

Қыс өрнегі терезені қараулап,Тұр аспаннан алғашқы қар қылаулап.Жердің қара көйлегіне түйме боп,Қадалып сан жатыр аппақ гүл аунап.Сәндеп киіп..

Қалқам-ау,Сыртқа шықшы, қар жауып тұр,Қурайын ызыңдатып зарлауық қыр.Ақ тозаң бұрқырайды сілкінсе тал,Қарасаң назарыңды аударып бір.Кәнеки,Аяз сорып..

Маңай жым-жырт,Маужыраған тыныш түн.Бетті суық тікенімен ұрды ызғар.Жарқыл қағып ұнтағындай күмістің,Жағама кеп қонып жатыр жұлдыз-қар.Талдың сида..

Жондағы боз жусанның құлын жалды,Бұрқыраған иісі мұрын жарды.Былтыр келіп қайтып ем шала мас боп,Сол құмарым, шіркін-ай, бүгін қанды.Шайыры ма..

Абай басқан қасиетті баспалдақ,Аңдап жүріп, келсем еппен аспандап.Қиялымды шарықтатып барадыШығатындай мені зәулім асқарға ап.Жоғарыға көтеріліп..