Ұлықбек есдәулет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қайтейін...Қу дүние, қырсығыңды-ай,Зырлайсың сұм тағдырдың ұршығындай.Басыңда бас иіп тұр Асанәлі,Біздің Алтай тауының бір шыңындай.Тірліктің дәмі..

Баянсыз неткенӨмір – тақ? –Күздің де күні таусылды.Тасқала тартты қоңылтақ,Сағынып сенің даусыңды.Қараша кетті, қыс келіп,Қыс келгенінен не..

Бұл не күш бауыр етті жұлып алған?Өртеніп өзегімнің күлі қалған...Аз ғана алдарқатып алып соғар,Осы ма тіршіліктің құны жалған?..Топшысы қайырылып..

Қара Ертісім тартылды,Қоңырау көлім сарқылды.Аласарып Алтайым,Ақсұңқарым шарқ ұрды.Орманым қалды ойсырап,Арманым өртке шарпылды,Боздаттың ба..

Армысың, Шіңгілдегі туысқандар,Жүрегі алтын, білегі құрыш жандар.Ән-күй боп сызылғанда сағынышы,Жанымен, көңілімен ұғысқандар.Беу, Шіңгіл – мөлдір..

Қарқаралы басында – қара құдық,Ақындар атын бұрар арагідік.Табиғат ентелейді жан-жағынанАлғандай сол құдықты бала қылып.Қартамыс Қаракемер..

Р. НұртаевқаҚалайсың, Рзақұл дос, хал жақсы ма?Көктем де келіп қапты-ау Қармақшыға.Қорқыттың қасиетті туған жеріКиелі бесік болған бар..

Дүниенің бары да, базары да,Дүркіреген дүрмегі, ғажабы да,Шығады екен алдыңнан Қазалыда,Ығады екен азабы, тозағы да,Қазалының кездессең..

Қаз-қаз тұрған көктемді баласынып,Қазалыда әлі жүр қарасуық,Қонағуар құмарын тарқата алмайҚұшақтайды құйыны аласұрып.Қалпағыңды жұлып ап, ала..

Жеңіс СейдоллаұлынаТөретамда жидеменен,Жыңғыл гүлдеп жатқан шақ.Жылда туған үйге келем,Қайран сәби шақты аңсап.Біздер үшін буған белін,Анамды аңсап..

Қос жүректей табысқан,Ей, Байқоңыр, Төретам!Қарағанда ғарыштан,Бар адамға Жер – Отан!Аңсап жүрек жыртылар,Ей, Байқоңыр, Төретам!Биікке адам..

Құшағыма толып қызғалдақ,Әкеліп ем бүгін Сізге арнап.Ұсына да алмай,Түсіне де алмай,Мұңайып қайттым мұз қармап.Қ а й ы р м а с ы:Бояп ақ..

Жуанның жіңішкерер кезеңінде,Жіңішкенің үзілер кезегінде,Өшкенімді жандырып өзегімде,Өлгенімді тірілтіп өз елімде,Кел! Кел! Кел! Наурызым!Ерісін сары..

Қысқы күн қырық құбылып,Жауын мен боран шұбырып,Тасқын мен көшкiн жаудырдыЖығылған жұртқа жұдырық.Көсемнiң өзi қайда екен,Шешеннiң сөзi қайда..

Өлең-жыр тыншын алған Жүрсін Ерман,Жүрегі жын адасар тылсым орман.Басталған Құлжанбайдан бір дарияКөңілдің шөлейтіне гүл шығарған.Сизифтің тағдырына..

Кімге сенем?Бал ішкен cоң у да іштім бір кеседен?Мешеу болды өмірім митыңдаған,Көсеу болды көңілім жыр көсеген.Кімге сенем?Сенімді қайдан..

Қадыр кетті, өмір енді қадырсыз,Қадыры жоқ қу тірлікті танырсыз.Дегбірі жоқ ду дүние дамылсыз,Дымы құрып қалды бүгін тағы үнсіз.Сапырылған ойларың да..

Ғасыр өтті,Еңсені басып өтті,Қосып берді қайғыға қасіретті.Айға атылған арыстан мерт болды да,Арда туған арғымақ басы..

Ай, перизат, аңсар жанғаТағдыр дәйім гүл берер ме?Жуынатын кәусар бар маАқ қанатың кірлегенде?Қ а й ы р м а с ы:Сені ойласам, ей, перизат,Жан-жүрегім..

Жанарымды сиқырладыБетіңдегі шұңқырың.Күлкі ұрлады,Ұйқы ұрлады,Желбіретіп жыр туын.Көзіңдегі бұлақты іштім,Қайнарында мұң тұр ма?Байқамастан құлап..

Жаным-ау, қандай ғажап жымиысың!Cан алғыс саған осы сыйың үшін.Қараңғы көңілімде шам жанғандай,Кеудеме толтырғандай гүл иісін.Жаным-ау, қандай ғажап..

Желкілдеген жанымның жас көгалынТаптадың ғой, ойламай әсте обалын.Нәзіктікті жамылған беріш бейнең,Тасжүрегі екенсің тас қаланың.Тасжүрегі екенсің..

Ехе-хе-хей, ехе-хей!Еспе желдейЕсіп менЕңкеймей кірдім есіктен,Еңсесі биік Елазық, –Еш көрмеген елі азып,Ескірмеген жері азып,Ергенекті ер..

Тұрсынай ОразбаевағаҚазақтың бір қызы бар Тұрсынайдай,Қолына қалам алған ұршық алмай.Санасы сағыныштан сапырылған,Сезімі сексен сері..

Құр қалғандай несібеден,Өкінемін несіне мен?Өкінбей де, өрекпімейЖатыр ағып Есіл-өзен.Кездер түсіп есіме бір,Қарай берем тесіле құр.Өкіндіріп..