Өлеңдер ✍️

Шыныңды айтшы, сол жерде кімге айналдың,
Сол жай мені мазалап күнде ойландым.
Айбергенов Төлеген кім дегенде,
Төбеңнен жай ұрғандай білмей қалдың.
Біреу күліп, ал біреу мұңданар-ақ,
Қайда өскенсің, досым-ай, кімге қарап.
Мына сенен кем бе екен, артық па екен,
Ақындарды жүргендер шыңға балап.
Қып-қызыл боп ұяты бетке шығып,
Тоқтау салған құрбысын шетке ысырып.
Жыларман боп қарындас, тоқтамастан
Тарс жауып есікті кетті шығып.
Көр кеудеге тап болған мөлдірлік-ау,
Сеніп қалды-ау түріңе көлгір мынау.
Сен жыр құмар арудың, топастықпен,
Оттан ыстық намысын жер қылдың-ау.
Ақын кетті өмірге сыя алмастан,
Тірілерге бұл күнде қиял, дастан.
Нар ақынды білместен, құрбыласым,
Жігітпен деп жүрсің-ау ұялмастан.