Өлеңдер ✍️

Жүрсең жұмсақ жүрегің
нар маядай иіп бір,
Мен өзіңе боламын
жан-тәніммен сүйіп құл.
Жанымызбен жарасып,
тағдырымыз қосқанда,
Жолығады дедік пе
екеумізге күйік бұл.
Әйел жаны - әулие,
ер деген де тас емес,
Үлбіресе гүл-жүрек,
көңіл қалай босамас?
Үлпілдеген сезімді
үкілей біз алмасақ,
Алтын таңдай әлемнің
ғұмыры ұзақ жасамас.
Бұл әлемді баласақ
теңіздегі кемеге,
Капитаны кім екен?..
Іркілемін мен неге?
Ер басыммен...
Жо-жо-жоқ.
Билеушім бол сен ізгі,
Ақылды бол,
арлы бол,
алау жақ өр кеудеме.
Күннің нұрын құйып ап
бұлт шалмайтын бейнеңе,
Жан жарыңа сен мәңгі,
оны ешқашан жау деме.
Біз келеміз, жарығым,
ұлы өмірдің көшінде,
Жарға жықпас тегінде
жас жұбайды әлдене!.
Ұзақ-сонар тіршілік...
не жолықпас пендеге,
Бұлқан-талқан болмайық
ашу түйіп әрнеге,
« Сен – капитан» дедім ғой,
басқара біл ендеше,
Майда тілмен тербей біл,
өктемсіп құр терлеме.
Әйел жаны жұқа тым,
жұмсақ болған жарасар,
Күн шуағы секілді
жарқыраса ана, жар,
Дүниенің тұманы
тозаңынан сейіліп,
Жүректер де жазылар
болған небір жарадар.
Әйел-ана емші ғой
тіршіліктің бәріне,
Сусындаған бар адам
махаббаттың нәріне,
Соныменен жеңеді ол
қатігездік дегенді,
Бір ғаламат сиқыр бар
жаны менен тәнінде.
Сен де, жаным, сол күйің
жанды баурап, бағындыр,
Жүрегіңнен төгілсін
өмір сүйген жалын-жыр,
Құдіретің сол болсын,
махаббатың зор болсын,
Көзің тайса сәл ғана
тағат бермей сағындыр.
Сонда саған бас иіп,
біз де күшке енерміз,
Буырқанып қан тамыр,
оттай жанар денеміз,
Махаббатқа ұйыған
ғұмыр-дария төсінде
Толқындардан тайсалмай
өрге жүзер кемеміз!