Өлеңдер ✍️

Жылан – Шығыс халықтарында тіршілік бастауының нышаны, әрі білім, даналық нышаны деп есептелген.
Халық даналығы.
Таң алдында...
Көрем түс таң алдында,
(Әр түсімді жұмбаққа балармын ба?)
Жаным жақын жүр ме екен жұлдыздаға,
Табиғаттан тін тартып жаралдым ба?
Таң алдында көрем түс, таң алдында.
Әр түсімнен сиқырлы оянамын,
(Ғажап түстер көрер ме жай адамың?!)
Күні бойы арылмай бал сезімнен,
Құлпырады жүректе сая-бағым,
Әр түсімді әспеттеп, аяладым.
Тәттілікке тәнті еткен Жасаған-ай,
Жүрем дәйім түс көрсем мас адамдай.
Көзімдегі көл-сағым арылмайды,
Көңілдегі толқуды баса да алмай,
Жүрем дәйім түс көрсем мас адамдай.
Талай менің түсімде қыран жүрді,
Талай менің түсімде ірі аң жүрді.
Көкжалын да көрген ем, құбыжығын,
Тағы бірде түсіме жылан кірді...
Бұ шіркіннің шыны ма, ойыны ма,
Оратылып алыпты мойыныма...
Мынау өзі қайтеді дегенімше
Жан-жарымның кетті еніп қойынына...
Жарым деймін, беу жарым, сыңар-жаным,
Жүрегімде жүр менің мың арманым.
Тәңірімнің тартқан бір тартуы ма,
Төсегімде көсілген жылан-бағым?
Тірлігімнің бар мәні нақ осында,
Алтын ұям ұйыған жарасымда.
Түсімдегі жыландар...
Кием бе екен,
Жұмбақ күйді кешкендей расында,
Тұрмын балқып...
өң мен түс арасында...