Өлеңдер ✍️

Жүрген шақта сөз суырып,
ой қазып,
Бола қоймас енді бізге бәйге азық,
...Бала кезде жақсылықтың бәріне
Дәметуші ек бар ауылдан байғазы.
Жоралғыға жоқ ештеңе тең келер,
Жақсы ырымға жори білсең –дем берер.
Тайға тұңғыш тақымымыз тигенде
Байғазымен бақ тілеген жеңгелер.
Қуанышта кетпегендей есеміз,
Шат күндердің шабындығын кешеміз.
Әкемізден дәметуші ек байғазы,
Сиса көйлек тігіп берсе шешеміз.
Байғазы да берілмейді бекерден,
Сұрайды оны тек көңілі жетерден.
Тақырбасқа тарақ берсе бір жеңге,
Бір жеңгеміз алдаушы еді шекермен.
Бұл дәстүрді бәлкім біреу ерсі дер,
Мейлі, бәрін естісін жұрт, көрсін ел.
«Еңбек жолы» басқанда алғаш жырымды,
Байғазымен бақ тілеген көршілер.
Байғазының ұқтым мәнін енді айқын,
Ол суытпай көңілдерді жалғайтын.
Байғазымен байып кеткен ешкім жоқ,
Ешкім және кедейленіп қалмайтын.
Алдық оны ауылдастан, ағадан,
Байғазың деп қыздар гүлін қадаған.
Осы күні
«Қане, құтты болсын» деп
Байғазысын ұсынатын жоқ адам!
Дос-жарды ойлап маңымдағы көп пысық,
Көкірекке отыр енді от түсіп.
Сен озғанда –бермек түгіл байғазы,
Қолыңды алып қуанатын жоқ кісі!
Сескенбей-ақ дүлдүліңнен, күштіңнен,
Сан бәйгеге тәуекел деп түстім мен.
Шын риза болып жүрем жолдасқа 
Арыз жазып жібермесе үстімнен.
Белгілі ғой жалған достан пайда азы,
Ақын да – өзі,
Әкім де – өзі,
Бай да – өзі.
Сыртымыздан сүйінер жан табылса,
Мен өзім-ақ берер едім байғазы!