Өлеңдер ✍️

Айтылмаған артында жыры қалып,

Нұрлы жүзін қайғының сұры жауып.

Жолға аттанып барады жаз келіншек,

Жасыл түсті кілемін буып алып.

Шошыды ма айқайдан, жарылыстан,

Жалықты ма дүрбелең, сабылыстан?

Алды-артына қарамай кететіндей,

Көрсетті ме қарасын сары мыстан?

Ақ сәуледен жаралған һас бегімдей,

Бара жатыр көзінен жас көрінбей.

Қара бұлттар торлады көк аспанды,

Дуаланған мыстанның әскеріндей.

Келіншектіңжүзі мұң, жаны жадау,

Жылынар ма мұңдардан жағып алау?

Жаурап жүріп аязбен борандарда,

Көктемді іздеп тағы да сабылады-ау!

Кең жалғанның сыя алмай шекпеніне,

Көктемді іздеп осылай кеткені ме?!

Бұл өмірден қанша жан өтті екен-ау,

Сағым болған жете алмай көктеміне?!

Жәутеңдетіп көздерін нұрға ғашық,

Елжіретіп жүрегін мұңға ғашық,

Бала Ерікті өңгеріп арқасына

Бара жатыр келіншек қырдан асып...