Өлеңдер ✍️

Қырым-қырдан қан тартып қабылдаған,
Күн туғалы тұр ма әлде дабылдаған.
Сақтан десе көнбейді
Сан мың адам
Тау төсінде шуақтап, дамылдаған.
Осында жүр аршын төс нар ағайлар,
Қарсы дауыл шақырған қарағайлар.
Жас сәбилер тұлымы желбіреген –
Тау төсінде жарысқан бала қайнар.
Ұйықтаған кеудесін түнде керіп,
Нұрлы өрнегін ұсынған кімге де өріп.
Жігіттер де есеп жоқ тыныстаған
Күрең қызыл арқасын күнге беріп.
Жігіт біткен маңғаз-ау барында асқар,
Осында жүр қаншама жалын-жастар.
Қайда барсаң махаббат өртіменен
Қаптап өрген қара көз қарындастар.
Қар жамылған бұл тауға,
Мұз бөктерген,
Қарттар қанша жастығын іздеп келген.
Студенттер қаншама
 Осындағы
Қатар ұшқан тырнадай тізбектелген.
Бүгін сонша ересен желікті кім?
Неге сонша сазарды көрікті күн.
Тауда неге күн ұзақ жүріп алды
Алматының көбісі келіп бүгін.
Сөздер қалып жайына сақтандырған,
Елемеді қатерді жатқан, тұрған.
Заңғар күннің зауалды шағы ма бұл
Алатауға алапат қақпан құрған.
Арна ашты ма бұл таудың құзы барып,
Жайпап өтті майсаны мұзы қарып.
Жосыды, әне, алапат топан сулар
Жолдағыны қиратып,
Бұзып-жарып.
Таң да бүгін, әрине, шошып атты,
Қайғысына қасірет қосып апты.
Қара жалды топанның
Жайынындай
Таудай-таудай жартастар жосып ақты.
Жосып ақты
Алыпты арқаланып,
Қайың,
Емен көкке ұшты жаңқаланып.
Қас қаққанша болған жоқ
Сылынғандай
Шыға келді көк жондар қаңқаланып.
 Таулар басын тұр, әне, шайқап өктем,
Бір-ақ шығып жүрмесін байқа көктен.
Атасы да апаттың бұндай болмас
Дүниені төңкеріп,
Жайпап өткен.
Жұмыр арқан секілді жон керіліп,
Аспан жерге түскендей төңкеріліп.
Тар арнадан атылған көк жойқынға,
Бүкіл дүние кеткендей өңгеріліп,
Қара жалды толқынға көмкеріліп.
Жосуда әлі
Көк жойқын құмарланып,
Арнасында тау-тастар жұмарланып.
Қарасаңыз
Аспанды бұлттар торлап,
Көрінеді Алатау мұнарланып.
Қайран Адам нұр ішкен,
Тұнық ішкен,
Қарсы тұрды топанға ұлы күшпен.
Аласұрған арнасын бұра қойды,
Енді мәңгі ақсын деп тынып іштен.
Ер еңбекте шыңдалған жастан қатып,
Құтылған ба Адамнан қашқан бақыт.
Жалғай салды арналы аралығын
Жарылыспен қос шыңды аспанға атып.
Көңілдің де,
Көктемнің сызы кетіп,
Жасауда елім әр тойын қызық етіп.
 Таудан соққан бөгетті кете алмады
Қара жалды топан да бұзып-өтіп.
Дүрсілдеген өмір боп өлкесінде
Тұрады әлі,
Тұрады өр төсінде.
Адам деген құдірет күші емес пе,
Ойран-топыр апатты жеңгесін де.
Алдаспандар жарқылдап желке етінде,
Сан замана ауысқан келбетінде,-
Бітер еді-ау дүние ойрандалып,
Болмаса егер бұл АДАМ жер бетінде.
Шуағына шомылып күн киенің
Болмаса Ол басымды кімге иемін.
Табанынан таусылып өтпей ме, АДАМ,
Тозбауы үшін бау-бағы Дүниенің.
Әділетті қашанда жақтауы шын,
Өту үшін естімей жат дауысын.
Дүниені алдымен қорғайды, АДАМ,
Өзін мәңгі апаттан сақтау үшін!