Өлеңдер ✍️

Аманында жарқыраған Күн – Айдың,
Күрсінбеші,
Неге сонша мұңайдың?
Шық түспесін көңіліңе жауқазын,
Жанарыңа шаттық толсын, шырайлым.

Күрсініспен өтпесінші ақ таңың,
Қайта айналып келмес жарқын
шақтарың.
Жаз дидарың жапырақтай жайқалып,
Жазиралы гүлге айналсын бақтарың.

Күрсініспен өтпесінші күндерің,
Мұңаймасын, солмасыншы гүлдерің.
Қайғы уы жайламасын жаныңды,
Керек маған қуанғаның, күлгенің.

Күсініспен өтпесінші сағатың,
Таусылмасын төзім – қуат, тағатың.
Өмір – толқын қанша қатты соқса да,
Қайрылмасын, қатайсыншы қанатың.

Ғұмыр кешкен күнге қарап құлшынып,
Адам жасар ақ арманға құлшылық.
Ойдағыңды ойран етіп кететін,
Оңай емес, оңай емес тіршілік!

Азап меңдеп, қалса дағы құр сүлде.
Ғазиз жүрек, жалындай бер, дүрсілде
Тауқыметі көп болса да тағдырдың,
Өрлігіңді өксітпе сен, күрсінбе!