Өлеңдер ✍️

Иә, солай…

«Ең бақытты жанмын»—деп ең.

Ақыры, жан жуылмай жаңбырменен—

Бәрібір арылмадың сағыныштан,

Бәрібір бағынбайды Тағдыр деген…

Ішінен мың сұлудың ұнап ең Сен!..

Бұл күн де бұлдыр тартып тынады ертең.

Танымай өтсең қазір жарар еді-ау,

Алдыңнан абайсызда шыға келсем.

Жанымды жылытпайды солмас үміт,

Жалғыз-ақ жүрегім бар—

Ол да суық…

Ешкімге айтпай кетсем, қандай жақсы ед,

Ешқайда апармайтын жолға шығып!..

Дауа тілеп жазылмас жан жарама,

Мен, бәлкім, ұмытармын сонда ғана…

Есер жел елесімді еске салса

Сен сонда жолға қара,

Қарға қара!

Сәттерді алып-ұшқан—алмастырар,

“Әттеңді” сағынышқа жалғастырар,

Ақырғы кездесудің куәгері

Түркістанға қар жауды—

Алғашқы қар!..

Өзекті өртегенде өмір–үстем,

Көңілім қалған кезде көп жүрістен:

«Есіл дүние ешқашан кірлетпеген

Ақ қардай бола алсам ғой»—

Деймін іштен…

Амал не, көнбегенмен Тағдыр әсте,

Түседі ауық-ауық жаңбыр еске.

…Не дейін, сен де аман бол, қайран ару,

Қоштасқан Қарашада, қарлы кеште!..