Өлеңдер ✍️

Мен жоқ жерде айтылса жайсыз сөздер,
Сенбес деймiн өзiмдi көрген көздер.
Бiрге жүрiп, бiр тұрған құрбы, құрдас,
Ермес деймiн күндесе кейбiр ездер.
Мен тұрғанда естiлсе өсек жалған,
Кездерiм жоқ көңiлге бiрден алған.
Жайлап қана күлемiн бөскен жанға,
Деп ойлаймын: мұныкi қандай талғам?!
Мен бiреудi көзiнше мақтан етпен,
Алдап-сулап iшiне кiрiп кетпен.
Жоқ кезiнде көтерем биiк шыңға,
Деп шаттанам: еңбекпен адал жеткен.
Мен ешкiмге соншалық салмақ артпан,
(Мойнымдағы мiндетiм зiлдей батпан).
Елдiң көбiн дос көрем, жақын тартам,
Болсадағы бiр кезде менi сатқан.
Мен сондаймын бiлсеңiз байқап қана,
Болғым келмес халықтан асқан дана.

Еңбегiме сенемiн, ақыл – досым,
Жақсы жандар қашанда маған пана.