Өлеңдер ✍️

Дауа таппай дертіме, дүниеде ешбір еміңнен,
Жан әлемім жұтады, жанмын үнсіз егілген.
Қайырымы кеткен қоғамда қолын созар бір жан жоқ,
Жалқақ тума-жалғыздық жарым болды менің де.
Қосылады күнде өршіп, бір мұңыма бір мұңым.
Жалғыздықтың барады... тартып мені құрдымы.
Мен ғана емес, қаншама ол көзінде жүр құрбының?
Бізді түгел жаулап та алатындай бір күні...
Омырылды жолда орта, армандарым сөнді аппақ,
Тым ұзаққа созылған төзем қалай толғаққа!
Қайырымы шамалы, қара жүрек, қатыбас...
Қоғамның бет-жүзіне қойғандай-ау көн қаптап!
Сенерлік бір сүйеу жоқ, қармайтын тал қалмады...
Ілдебайлап іргесін ағайын да салды әрі,
Айқын емес алда әлі, татар қандай дәм бары,..
Қабағыңмен қошуақ қарсы ал мені, таңдарым!
Адамдар-ай, қайтейін... жылу қалмай ортаңда,
Көрдім қанша түртпекті, көзім тігем қорқа алға,
Құдай-жалғыз, мен-жалғыз жүгі батпан жолда әлгі...
(таң айырылар, тәуекел) жалғыз-жарым жортам да!
Жалғыздықты жар еттім... ауылдас, дос, таныс та
Айылын жимай, мені ақыры... лақтырды ағысқа!
Маңайымда ешкім жоқ... маңып-маңы-еп барам да,
Белгісіз бір жұлдыздай... сіңем сосын ғарышқа!