Өлеңдер ✍️

Ақын Сырбай Мәуленовке

«Қызыл жыңғыл» бойында,
Күздігүні туыппын.
Буырқана тұрыпты,
Қара жаңбыр, құйып күн.
Сырбай

Менің ақын бауырым,
Жыр сақтаған ойына,
Көрсет Сырдың ауылын,
Апар Сырдың бойына.
Асау өзен Торғайдың
Ағынымен бір туған,
Інің едім - тойлайын,
Болсын менің Сыр тумам.
Сен өмірге келген жер
«Қызыл жыңғыл» қайда екен?
Әлі де онда көк нөсер,
Шатырлаған жай ма екен?
Әлде онда ақ бұршақ
Аспан құйып тұр ма екен?
Қайда сонау сәби шақ,
Бұршақ теріп жүр ме екен?
Қасымда ғой дәйім күн
Аға Сырбай еңселі.
Көрмесем де сағындым,
Бала Сырбай, мен сені!
Шықшы алдымнан жүгіріп,
Мә базарлық, ал конфет.
Қалармысың үңіліп,
«Бұл қайдағы ағам?» - деп.
О, дариға, сол кезде
Артыңнан бір зымырап,
Келе жатсам өзім де
Ат шыбыққа мініп ап!
Жақсысың ғой тіршілік!
Етем тәуба мен өзім,
Бар-ау, бірақ не керек
Қайталанбас мінезің!