Өлеңдер ✍️

Мен – өлең үшін туғанмын,
Әу бастан қиял қуғанмын.
Шығам деп ойдың шыңына,
Белімді бекем буғанмын.

Бәрібір, сына жанымды,
Қарсы алам нұрлы таңымды.
«Самрат – ит, шошқа», – деп боқта,
Қайната қоймас қанымды.

Тиіспе, бірақ, жырыма,
Жүректің ашқан сырына.
Төрт мезгіл – төрт жол боп тұрар,
Көз салсам әрбір жылыма.

Үңілмей ғасыр үніне
кеткеннің айтшы, құны не?
Қашанда лағнет айтамын,
Өлеңсіз өткен күніме.

Нәр алсам, ойдың Күнінен,
Жарасам Айдың күңімен.
Қас-көздің тербеп арасын,
Алысам жыр деп түнімен.

Өткенге қарап күлмеймін,
Құрдас деп, дос деп жүрмеймін.
Сырлассыз ғұмыр кешсем де,
Өлеңсіз өмір сүрмеймін...