Өлеңдер ✍️

Төбені мекендеген өлмейтіндер,
Бір рет те тәтті ұйқысын бөлмейтіндер.
Мәңгілік ұлтқа қызмет еткенімен,
Қалдырған сара жолын көрмейтіндер.

Тарих боп ұрпақтарын сусындатқан,
Тағзым ет, ұлыларға түсіп аттан.
Екінші өмірлерін жалғастырып,
Кеңсайда шалқасынан түсіп жатқан.

Салынған тас-мүсіннен тұйық мекен,
Қойнында жатқандармен биік екен.
Еңбегін сіңіргендер орналасқан
Кеңсайды өмір-бақи сүйіп өтем.

Ажалға мойынсұнған фәни-жалған,
Тұлғаның қай кезде де сәнін алған.
Саналы ғұмырыңа есесіне,
Өткеннің ұмытылмас мәні қалған.

Бабамның аруағына тәу етемін,
Өзіне пана қылған тау етегін.
Ғылымда жасалғаны бұрмаланса,
Шындығын іздеп, бірден шәу етемін.

Кеңсайға басымды иіп, барып қайттым,
Жер-көкке сыймасымды налып айттым.
Қазір жұрт кітап, газет бетін ашпай,
Болған деп оқырманы «ғарып» сайттың.

Кеңсайдан кеткім келмей, қалғым келді
Қабірді қуысынан алғым келді.
Төле би көшесімен кері қайтпай,
Төбеге жиғым келген қарғын елді.

Қосылып жақсылардың қатарына,
Аттанбақ болған ақтық сапарына.
Кеңсайдың бір бұрышын армандайтын
Жандардың істегені сапалы ма?!

Өткенге тағзым ету – парызымыз,
Бітпейді ел алдында қарызымыз.
Ұлының тасқа қашап жазғанындай
Қардағы сақталмайды бар ізіміз.

Кеңсайдан осындай ой мазалайды,
Тау өзі төмпешікті жазалайды.
Рухтары желеп-жебеп қана қоймай,
Тәкаппар кеудеңді де тазалайды.

Ұлылар ұлы болар сонысымен,
Ертеңге дерек жиған қонышымен.
Өзіне тартып тұрар Кеңсай, шіркін,
Тұғыры биік тұлға қонысымен...