Өлеңдер ✍️

Жусанның исі-ай, дедің сен бірде қыр шығып,
Жұпарына оның жан дүниең елтіп тұншығып.
Жауқазын гүлі өзіңсің нағыз сол қырдың,
Жарасқан содан жұптасып біздің тіршілік.
Жаныммен сүйем, жаратқан ием – Даламды,
Жүрегім менің Даламнан жылу, нәр алды.
Жусанын қалай қаласа көңілім
Дәл сендей
Аруын солай аңсадым жәудір жанарлы.
Көзіңде сенің – бұлақтың мөлдір келбеті,
Қылығың бейне ботаның кейпі ерке тым.
Жанымда өзің отырсаң қасың қиылып,
Қазағым жайлы күйімді терең шертемін.
Өмірде мені өзіңе қосқан - бағым бар,
Шабытты жардан алады шайыр-ақындар.
Бақытым тұнып жүзіп жүр сенің көзіңде,
Жыр болып содан шашылар жақұт-лағылдар.
Жүрегің берген, асылың көрген арысың
Жүйткіген мынау ғұмырда бермес намысын.
Жастықтың оты, көңілдің шаты көктемдей,
Жасаймын бәрін жалынды ыстық жар үшін.