Өлеңдер ✍️

Бәлкім, мені базбіреу желпінді дер,
Не десе де о жағын еркім білер.
Мен өзімнің иемін өміріме,
Еркімді бер, дүние, еркімді бер!
Қолқа салғыш бәрі де мына маған,
«Елге кел,-деп,-жыр жазба»-жылады анам.
«Зоотехник бол» деген әкемді де
Ұқпадың деп жанымды кіналаман.
Олар жүрек сырымды сұрамады,
Маған жалғыз сонысы ұнамады.
Сұлулықты жыр етсем, асыл жарым
Ілік іздеп, қызғанып, сынағаны...
Артық демен, әрине, ақыл-ана,
Жан емеспін күйбеңшіл, пақырана.
Неге мені қинайды, неге мені,
Елікте деп өзіне ақын аға?!
Ұят қайда!
Қойыңдар, жетер, тегі,
Керегі не мазалап бекер мені.
Қожайын да күйдірді
Керек кезде
Шамды өшіріп қоятын пәтердегі.
Еу, ағайын, мақұлда, мақұлдама,
Тіл қатайын сендерге батыл ғана:
Табиғаттың төлтума еркесіндей –
Сүйеді әман жүрісті ақын дара!..