Өлеңдер ✍️

Тіршіліктің қол үзбей күйбеңінен,
Ой өрбітіп көңілге түйгенімнен.
Таң шапағын қондырып жанарыма,
Ораламын шабытты күйге кілең.
Ал, содан соң, жортамын күлік мініп,
Жұмыр жерді қиялмен біріктіріп.
Шайқасамын жамандық атаулымен,
Жүрегімде ізгілік тұнып тұрып.
Көре алмастар көз сүзіп «аһ» ұрады,
Қызғаныш ит қыңсылап жатыр әлі.
Ал, ақынды аялап ақ қанатты,
Поэзия-періште шақырады.
Жұмақ нұры ескендей қанатынан,
Жылу алып жүректің жан-отынан.
Қу тірліктің күйбеңін лақтырып сап,
Ақын отыр сәбидей жаңа туған.
Сырын шертсе Әлемге жүрегінің,
Адам үшін құдайдан тілері – күң!
Періштеге айналып бара жатыр,
Бір қанаты сағыныш, біреуі мұң...
Жерге қонып жұлдыздай самала мың,
Таратқанда өмірге таң алауын.
Бақытымды басқамен бөлісуге,
Күлік мініп Ғарыштан ораламын.