Құшағында жанып жатқан орманның,
Жаралы боп жарты жолда мен қалдым.
Бұлт астынан сығылайды күміс күн
Бейнесіндей төсімдегі медальдың.
Қорғаныста көңілдері жабығып,
Шабуылды күткен.....

Кішкентай ғана көгершін
Далада жатыр далиып.
Қара дақ етіп кеудесін,
Қалыпты қою қан ұйып.
Жұртта қалған кемпірге,
Болатын жалғыз ермек сол.
Жазықсыз құсты.....

Көкте бұлттар қансырап тұр,
Оқтар жыртып қорғасындай.
Тағы жаңбыр тамшылап тұр,
Сорғалаған көз жасындай.
Жатыр ұйықтап барлаушылар,
Разведкадан жаңа оралған.
Тағы да олар.....

Айта аламын әрқашан,
Орал сені мықты деп,
Жүгін, көкке нанбасаң
Тауларың тұр бұлт тіреп.
Айта аламын әрқашан
Жаралған деп сені оттан.
Сұра барып.......

Айнымас досым болды ерте күнде,
Өмірдің өріне өрлеп өстік бірге.
Жайқалып жазғытұры шешек жарған
Жайдары жүзі ұқсайтын қызыл гүлге.
Шыңдардың шығып алып төбесіне
Құмар еді қиялымен.....

Біз ол кезде жас едік
Білмейтұғын майданды.
Сырдария үстінде
Салушы едік сайранды.
Көк буалдыр, жер тұман,
Майдан жолы.....

Көшелері көп емес,
Көлемі онша кең емес.
Бірақ та сол Қостанай
Еш қалаңнан кем емес.
Көк ну орап көлемін,
Болмаса да безенген.
Үлкен өмір бөлегін,
Бұл қаладан......

Еске алу

Жарақат ауыр, жан тәтті,
«Жалтарам,— деді,— жастық шақ».
Айнала орап жан-жақты,
Айқара ашты......

(Жәрдем Тілековке)

Күй жатыр көк орманда буырқанған,
Күй жатыр найзағайда бұлтты жарған,
Күй жатыр толқынында теңіздердің,
Күй жатыр шертушісін күтіп алдан.
Күй жатыр табиғаттың.....

Үш танкінің көзін жалғыз жоғалтып,
Өлді солдат зеңбірекке қол артып.
Батыс жаққа жүре берді достары,
Ол атпаған жауға оқты боратып.
Қайрат тапты ол....