Қаздар қайтып барады түстігіне,
Өлеңіммен саз қостым құс тіліне.
Сары күзде сарғайтқан жапырақты
Мендік жалқы жүректің.....

Жығылып туың жатса да,
Жылама, жаным, жылама.
Жаныңа қайғы.....

Сүттей аспан, сүттей тұнық көңілмен,
Мен де бәлки періште боп көрінгем
Ымырттан соң түн....

Ей,
қайранда таудың өзені,
Баратын жерге тасып бар!
Бабамнан қалған.....

Көңілім көктемдегі көлге ұқсаған,
Ел мынау ажыраған шер құсадан.
Іленің гүлтолқынын.....

Түн ғазалдары
Қараңғы түн,
Қап қара түн,
Қап – қара,
Қарайып кеп босағамнан.....

Жұлдыздан жарық жеткенше,
Сағынып үлгердім сені,
Жанымнан тұрып кеткенше,
Сағынып үлгердім сені,
Көбелек қанат қаққанша,
Сағынып үлгердім сені,
Қалалар шамын.....

Өзгерткің келсе де өзгерте алмайтын,
Бір жол бар, екі рет жүруге болмайтын,
Өзен бар, екі рет кешуге болмайтын,
Жұмбақ бар, екі рет шешуге болмайтын,
Есік бар, екі рет......

Жүректің тасқа айналуы үшін,
қасірет шегу міндетті емес,
Бауырға тастың байлануы үшін,
жасыңды төгу......

Аққан жұлдыз, өткен қызды бақылап,
Күттім оны, күттім оны не керек?!
Сағатыңыз қанша болды, жапырақ,
Сағатыңыз неше болды, көбелек?

Ол кешікті, жол кешіпті ол қалай,
Адасты ма, кір шалды.....