Әмірхан Балқыбек (Хат)

Сен сұлусың,
Сабырлымын мен бiрақ,
Әнге айналсаң,
Еститұғын мен құлақ.
Бұлтсың ба,
Тосқауылың тау да мен,
Сенi қуған желдi демен
жау көрем.

Бозара атқан таңым болсаң,
Ертеңмiн,
Көрiктiсiң,
Күлкiң оттай.
Өртендiм.
Өртенiп ем өшкенiм жоқ,
Қайтаға
Жалындаған жырға айналдым
жайқала.

Сенi көрсем өзектi өртер шоқтай мұң,
Сырымды ұқсаң менiңдағы жоқ қайғым.
Сен көксiң бе, ернi кепкен жерiң мен
Саған содан бар құпиям көрiнген.

Биiктесiң,
Төмендемiн.
Бар ма амал
Сұлулыққа сезiм барда арбалар,
Жан-жағымнан жетi ел сәлем берсе де
Жалғыздыққа болып алдым арланар.

Ғашық адам не демейдi,
Күлмегiн.
Жасып айтқан сөзiм емес бұл менiң.
Қалай сүйем
Бiле алмадым, бiлмедiм
Болмаса да ерiнде айып, тiлде мiн.

Шешiмiңдi айт,
Бос сөздi ұғар жоқ шама,
Мен қақсадым,
Ал сен бiрақ қақсама.
Сенде анар,
Алақан бар ал менде,
Арыстанмын
Жеме-жемге келгенде.

Тыңдаушым сен,
Содан болар,
Кергiдiм.
Төрттағанмен төрттабандап қалатын
Хаям болмай
Көп бөскенiм –
Ерлiгiм.

Апта тастап келдiм тағы араға,
Сен де менi жайымды ұғып бағала.
Айлы түнде әңгiмем бар айтатын
Иттi үргiзбей шықсаңшы ендi далаға.