Ілияс Жансүгіров (Бүгінгі дала)

Ертеде, ерте, ерте еді,
Ел шапқанның еркі еді,
Хан қаһарлы еді,
Қара матаулы еді.
Би беделді еді,
Бейкүнә не көрмеді?
Батыр балпаң еді,
Байғұс жалтаң еді.
Төре сұлтан еді,
Төленгіт ұлтан еді.
Бай мығым еді,
Кедей шілдіпірім еді,
Күн күңгірт еді,
Дала жым - жырт еді.
Онан бері, бергі күні,
Чиновниктің шенді күні,
Cap даланың отар күні,
Саудагердің қатал күні,
Ұлықтың долы күні,
Болыстың бөрі күні.
Бай, патшаның өрлі күні,
Тілмаштардың зәрлі күні.
Азулының аруақты күні,
Ата ұлының салмақты күні,
Байдың өктем күні,
Кедейдің кетеуі кеткен күні:
Күн - тұман еді,
Дала - жылау еді.
Кеше, кеше, кешеде,
Кешегі күн Ресейде
Қара табан, қарға тұяқ
Қарсы шапты жауға шындап,
Жау қамалын быт - шыт қылды,
Үкім қылды, кеңес құрды.
Алпауыттан алды жерді,
Анталаған жауды жеңді.
Cap далаға дүбір келді,
Дүйім кедей түрегелді.
Құлдар құнжың қақты,
Күндер ыржың қақты,
Алашты айдап, ақты қуды,
Дала елінің бақыты туды:
Күн - күн еді,
Дала - даң - мұң еді.
Бүгін, бүгін, бүгін дала!
Мұндай ма еді бұрын дала?
Көктен күні сәуле шашып,
Көкке шарпып нұрын дала.
Өлкем өсіп, ел кенелді,
Көгім жайнап, жер гүлденді.
Тауым ашып қазынасын,
Жомарт жерім шашты кенді.
Елім жаңа жұртқа қонды,
Жұрт жұмысқа қойды қолды.
Білім бұлақ сусын болды,
Елдің өмірі жырдай болып,
Сұмның күні қуғын болды.
Қоныс қойнын енбекке ашып,
Жаңа еліне шашу шашып,
Қыр кілемін сілкіп салды.
Кимешектер кітап оқып,
Малма тымақ мылтық алды.
Жалба шекпен жауға аттанды,
Жер түрленіп, ел шаттанды!
Бүгін, бүгін, бүгін дала
Мұндай ма еді бұрын дала?