Жаздың үміт үзгені ме-
Келіп қапты күз де міне.
Моншағын жаз.....

Ерке өзендер жатпайды тасып ағып,
таулар да тұр жамылып басына бұлт,
ақ қайыңдар жылайды жапырағын
байқаусыз шашып алып.
Аспан да жас.....

Күз белгісі , тал жапырақ сарғайған ,
Жел еседі гуілдеп кеп шалғайдан .
Боз қыраулар ізін салған бұтақтан
Ән естіледі шырылдаған торғайдан .

Үн қатады тылсым күз тықырлап ,
Аласұрып жаздың ....

Өзгертті күннің нұры жаздың тағын ,
Бақтардың жаңалаштап жапырағын .
Сұрша күз ен байлықты именденіп
Еңбектің тасқындатты дариясын .

Жамылған жасыл – желек кең даланың ,
Бояуын сырып тастап....

Кеттің бе күзім сарғайып .
Барамыз біздер қартайып ?
Жасыма дейсің ой салып
Жатыр –ау өмір ортайып !

Жап – жасыл тұрған тал еді ,
Жарасқан күнім....

Қаздар қайтып барады түстігіне,
Өлеңіммен саз қостым құс тіліне.
Сары күзде сарғайтқан жапырақты
Мендік жалқы жүректің.....

Сап-сары күз соныменен келді ме,
Ағаштардан жапырақтар төгілді.
Несібесін жинап жатыр ел міне,
Ауыл маңы бұрынғыдан көңілді.
Жылы жаққа топ-топ болып түзеді бет
Жаз қызығын көрген біздің құстар да.
Алма ағашты күз желі.....

Қара суға қаймақ түсті, қараша ауыл қи жақты,
Боз қырауға, бозайғырдай аунап түсіп қыр жатты.
Қайтқан қаздың қаңқылынан келе-келе бұлт үркіп,
Қоңыр аңды жота-жонды аппақ ұлпа қар жапты.

Аппақ қарға, аппақ болып салар ертең құр ойнақ,
Жолаушыны жүргізбейді....

Ақты жұлдыз тас төбемнен "ағалап",
арашаға түспедім.
Салдақы түн сақ-сақ күлді табалап,
бармағымды тістедім.

- Жаз өт-ті-і! - деп жасыл бояу жылайды -
мен қайтейін......