Нұржан Наушабайұлы (Заманның қалпына айтылған сөздер)

Ниет һәм құлқы бөлек әр адамның
Әй, нұржан, мұнан басқа жоқ табарың.
Мұнәжәт һәр нақылдан жазып қара,
Қалпына лайық етіп замананың.
Жаңбыр жаумай, күн күркіреп жерді алдап,
Қатын үйде тыста жүрген ерді алдап.
Қалайы, мыс, алтын, күміс зерді алдап,
Бағасыздың бағалы болған заман-ай.
Арзан менен қымбаттың
Бағасының бір болып
Қатар жүрген заман-ай.
Қыран құстар қыр аспай,
Қарға кіріп қатарға
Қуды ілген заман-ай.
Тұлпар кірмей дүбірге,
Мәстек шауып бәйге алып,
Озып жүрген заман-ай.
Жүн жібекке теңеліп,
Асыл барқыт берендер
Тозып жүрген заман-ай.
Білмеседе ойыменен
Білем дескен заман-ай.
Өтірік күлкіге үйреніп,
Бірін бірі көргенде
Елеңдескен заман-ай.
Бұлт шалып мұнартқан
Асқар биік таулардың
Төбе болған заман-ай.
Асфаһани қылыштар
Қынабынан суырылмай
Көне болған заман-ай.
Наз бедеуден жал кетіп,
Мәстектердің сүбесі
Сере болған заман-ай.
Аққу қалып қатардан
Айғай салып тырналар
Төре болған заман-ай.
Шаңқан боздің өзгеріп,
Тозаң басып жауһарын
Қара болған заман-ай.
Мылтық тимей дыбыссыз,
Дақ түспеген көңілді
Жара қылған заман-ай.
Тар орында бас берген
Қандай қымбат достардың
Жада болған заман-ай.
Ердің аты шалықса,
Бір нәрседен тарықса,
Сырттан тұрып мысқылдап,
Таба болған заман-ай.
Қанат байлап қусада,
Жеткізбеген заман-ай.
Һеш бенденің мұратын
Біткізбеген заман-ай.
Болдың ба деп уақытын
Күткізбеген заман-ай.
Ұмтылса да көңілі
Ойлағанын еш уақыт
Еткізбеген заман-ай.