Қияннан қиял толқып шартарапқа ,
Өлең боп қонып жатыр ақ параққа .
Маңырап көгендегі қөзылардай
Арманым жетелейді жыр бұлаққа .

Шабытым шарпығанда аспаныма ,
Ұнамас әлде бәлкім.....

Шашу қып , шашып тастап жапырақты ,
Сұрша күз тұла бойды қалтыратты .
Жел тұрып әуедегі бұлтты қуып
Тағынан мимырт жазды жалтыратты .

Сарғайған жапырақтар түсіпжатыр ,
Тапталып жер бетінде....

Көңілдің сірә сырын кім тербеген ,
Арыстың жағалауы қыз бүлдірген .
Жемісін көрген кезде қызыл іңір
Көгінен күн көрінді күлімдеген .

Туған жер еркелеттің қыз бен ұлды ,
Түлетіп шалғын.....

Күз белгісі , тал жапырақ сарғайған ,
Жел еседі гуілдеп кеп шалғайдан .
Боз қыраулар ізін салған бұтақтан
Ән естіледі шырылдаған торғайдан .

Үн қатады тылсым күз тықырлап ,
Аласұрып жаздың ....

Май топырақ шаң көтердің тездетіп ,
Балаң келді өскен жерге ер жетіп .
Сағынышым , топырағым туған ел
Елестейді өңіріңнен жел есіп .

Бұлдыр сағым есімде тұр балалық ,
Жаза алмадым дер....

Денеңдегі бір жапырақ ет деген ,
Сау тұрғанда мақсатыңа жет деген .
Қан тамырың соққыласа асқынып
Кете көрме жарылып бір өт деген .

Қан жүрегің арың менен намысың,
Керек етпес.....

Ажары сұлуланып келді көктем ,
Диқанның иығында зілді кетпен .
Аңсары кең даланың бір жасарып
Ақынның жүрегінен жырды төккен .

Аспанның арасынан көшкен бұлттар ,
Уілдеп желдей есті....

Менің жаным неге бұлай жылайды ?
Өткен күндер қайтадан еш тумайды .
Жарық сәуле таусылама бір күні
Соны сезіп жан жүрегім тулайды .

Тулай берсін қоштаспаймын бәріңмен ,
Қалдырайын , қандырайын....

Өтіп жатыр өмірім жалжып қана ,
Мый айналып толқиды ойдан сана .
Ойланыңдар адамдар тіршілікті
Сусып аққан дүние бермен қара .

Өмір менен өлім бір үзілмейді ,
Өлеңімді өлгенде....

Кеттің бе , мазасыз боп ұлы тәңір ? ,
Көгіңнен тілеп едім нұрлы жаңбыр .
Құр бекер ұйытқытып бұлтты қума
Өтінем нөсер төккіз жерді қандыр !

Қалды ғой жауын жаумай көптен бері ,
Жер ана сағынады....