Қарақат көздің сәулесі,
Жүректі түртіп тулатат.
Мен сол ойдың әуресі
Түйінін таппай улатат.
«Сәулешім» деген....

Қай қыз бар бұл қазақта теңге жеткен,
Бәрі де жылай-жылай кемге кеткен.
Бар еді Жарқын атты бір бай кісі
Мырзеке деген атқа қолы жеткен.
Әрине, бай кісіні жұрт мақтамақ,
Кісіні кедей сорлы кім.....

Кірді ғой түстен кейін тентек ақылы,
Сертімнің бұл өмірлік ең ақыры:
«Адам — құл өзін жеңіп ұстамаған»
Деген бір Сократтың.....

Жер жүзін көк шөп басып түрленгендей,
Қызарып бәйшешектер гүлденгендей,
Киініп қыз - келіншек жарқылдайды,
Бір түрлі жаңа тұрмыс түрге енгендей.
Шаттықта, өңі ашыңқы.....

Сезімнің сыртқа шықпас түсі бар ма?
Оны жасырар адамның күші бар ма?
Біреу күй, біреу пішін.....

Жан қайда әділетті іздейтұғын,
Адамшылық атақты көздейтұғын.
Тірлік пен өлген күнді бірдей ойлап,
Екі жайдан күдерді үзбейтұғын.
Арамға азғырғанды.....

Енді, әрине, мен бір шөп
Қозғалмаймын тіпті көп.
Қозғалмаймын.....

Гүлдеген, біткен жапырақ,
Бүтақтары салбырап,
Уақыты еді жетілген
Көз тартарлық балбырап.
Лебіне де....

Құрметті қазақ байдың баласына,
Кіші іні, жасы үлкен ағасына.
Біз де сол жұрт не....

Жарқынбай дәулетімен «қадірлі» адам,
Болса да көрдей соқыр, нағыз надан.
Мал мақтатпай қоя.....