Ханафи мәзһабы бойынша дәрет жолдарынан тыс, дененің басқа да жерінен аққан нәжістер дәретті бұзады [Маусули, Ихтияр: 1- том, 49 бет.]. Құранда «аққан қанды» нәжіс деп айтқандықтан [Әнғам сүресі - 145 аят.], денеден шыққан....
Ертеде орман арасында бір жалғыз кісі тұрыпты. Бұл кісіден аң мен құстар қорықпай, адамша сөйлесіп жүреді екен. Бір күні әлгі кісі талдың түбінде жатқанда, барлық құстар жиылып, сол жерге түнемек болыпты. Аң мен құстар өзара әңгімелесіп: — Осы дүниеде жамандық не себептен болады? – деп бірінен-бірі сұрайды. Сонда қарға айтыпты: — Дүниедегі жамандық аштықтан болады, жүрегің қарайған кезде, не болса соған ұрынасың, ешкімді тыңдамайсың. Осы ашаршылықтан біздің қанша жақын туысымыз өлді. Сондықтан аш болмаудың қамын ойлау керек.......
Аспанға қарап, ұшқыр қиялға беріліп, түрлі армандардың жетегіндемін. Тап-таза көгілдір аспан. Тіпті бірде жылқыларға, бірде айдаһарға ұқсайтын бұлттар да жоқ. Бұндай кереметке қарап, болашағымды елестетіп жатырмын. Бір уақытта әкемнің «Мадина» деп шақырған дауысын естідім... атып тұрып, етегіме шабысқан шөптерді жалма-жан қағып, әкем тұрған жаққа қарадым. Сөйтсем, қойларым алыстап кеткен екен. Тұра жөнелдім. Қуып жетіп, қойдың басын қайтарып, қандай мықты шабан екенімді есту үшін әкеме қарай жүгіріп келемін. Енді жеттім дегенде анамның: «Қызым, тұра қой. Мектепке баратын уақыт болды», - деген дауысы оятып жіберді. Иә, соңғы уақытта туған ауылым түсіме жиі кіретін болды. Сондықтан шығарма жазуға бірнеше тақырып берілгенде, еш ойланбастан, бірден өзімнің кішігірім Отаным туралы жазбақшы болдым.......
