Жұмағали Саин (Гүлжансың - ау)

Гүлжансың - ау, Гүлжансың,
Тынымы жоқ бір жансың,
Таңмен бірге сайрайсың,
Егінде де, шөпте де,
Гүлжансың - ау, Гүлжансың,
Ойын-тойда думансың,
Тым ерекше туғансың.
Дала боран,
шулайды орман —
Бар денемді қарлы құйын орайды,
Зарлайды жел, шулатады тоғайды.
Тіл қатпаймын, бас имеймін табынып,
От басында отырмаймын қамығып.
Есікті ашып алыс жолға жүремін,
Ақ боранның құшағына кіремін......
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Жеңіс күні)

Сарғая күткен ұлы күн
Шұғыласы бүгін жарқ етті,
Бағына талай миллионның
Баянды жеңіс күн жетті.

Сүйінші елден сұрадық —
Жұбайын күткен жар күлді.
Жаным дер бауыры жауда өлген
Жарқырап қайғы-зар күлді......
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Сен қожа)

Көк киімді көп неміс
Кеше — «қожа», бүгін — күл
Өңірі жыртық, көзі жас
Көшеңде кірпіш тасып жүр,
Автомат жоқ қолында,
Бал жинамайды — жан атып,
Біздің күш басын идірген,
Өлер күнін санатып,
Ол жеңілген, сен — қожа,
Киев — совет қаласы.
Азат мәңгі, мәңгі азат,
Украина даласы......
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Мен келдім)

Алыстан аңсап мен келдім,
Азат киіп қолымды ал!!
Туғаның өмірлік,
Сен үшін ақ қан қаным бар.

Қаралы күнде жау басқан
Қайғыңды бірге бөлгем мен,
Қатарында партизан
Қан жорыққа енгем мен........
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Киев жырларынан)

Бірінші жыр

Тан, қалдым міне бір көріп,
Тағдырың маған тым жақын.
Тар кезең өтті, төбеңде
Тамылжып туды күн жарқын
Таласа кіргем талай мен,
Жауыңа оқпен тіл қатып.
Сан жорықтар еткізгем
Тар қақпаңда түн қатып.
Көшенде өтті қан майдан,
Куә оған жас пен көріңіз.
Күбірлеп сөйлер кім қалды?
Күресте болдық бәріміз.
Балам деп сонда сен құштың
Бауырың ыстық, көзің жас.
Басымды тіге ант еттім,
Бағына апа-қарындас......
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Бір ақынға)

Екінші түрі

Сыртың сенің жылтырар, ішің мұздап,
Сөз айтасың әркімге сен жалғыздап,
Бітеу жара секілді тырыс - тырыс етіп,
Жұмбақ денең тұрады әр күн сыздап.
Өз бөркін қолыңа өзің алып —
Көтересің қоям деп бұлтқа апарып,
Бос бөшкедей жел үрген даурығасың,
Жын қақ қандай жүресің жалаң қағып.
Кейде тұман, сағымдай, кейде мұнар,
Секілді булы булау шақтарың бар.
Сайқалдықпен безейсің тіл - жағыңды,
Бір жансың атақ құмар нәпсі құмар........
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Сені мен мен)

Сыртың сенің жылтырар, ішің мұздап,
Сөз айтасың әркімге сен жалғыздап.
Бітеу жара секілді тырс-тырс етіп,
Жұмбақ денең тұрады әр күн сыздап,
Сен күлмейсің өмірде кеудең жарып,
Өз үйіңе қайтпайсың соны із салып,
Ескі заман шырмауық соқпағымен,
Әлденені іздейсің панар жағып.
Өзің шешен көрініп, өзің мұнар,
Баяғыдан келесің сен қу бас шал,
Сатылған ар, сарғайған санаң сенің,
Сайқал әйел секілді мінезің бар......
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Биік шың)

Көкке бойлап тәкаппар
Жағада тұрды биік шың,
Ақпанда борап соқты қар,
Шілдеде қайнап төнді күн.

Сәуірде торлап көк тұман
Сәуледен бойын жасырды.
Сонда да тіп-тік қиядан
Мұнар боп көзге басылды......
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Днепрге қарады)

Ұрыстан кейін бір солдат
Днепрге қарады.
Сүйгісі келді құшақтап
Өзі отырған жағаны.
Бұрқанды асау Днепр,
Толқынды беті шымырлап,
Секілді терең бейне өмір
Солдатқа бір сөз сыбырлап..,
Үзіліп солдат үн қатты
Сөзімнің тоқсан тілімен.
Минуттер өтті тым тәтті
Бара - бар ғашық сырымен...
Құшағын жаза, емірене,
Тақады суға маңдайын......
Өлеңдер
Толық

Жұмағали Саин (Жауынгер сөзі)

Томырық өмір мінезі
Тосқауылға алған шақ,
Төтелеп талай тар кезең,
Төніп еді өлім жақындап,
Тоқайласа мен шаптым,
Тоспада ажал тұрғанда,
Тып-типыл боп жан-жақтың,
Тынысы құрып тұрғанда...
Тойтармай бетін қойғам жоқ,
Топырлап фашист қаптасын,
Төңкерілді дзоттар,
Төндіре мылтық атқасын.
Тоқсан кірдім қамалға
«Тоба деп көңілім басылмай»
Тұнжырап тұрды көкте бұлт,
Толастап күнім ашылмай......
Өлеңдер
Толық