Пән: Қазақ тілі
Бөлім атауы: Адамзаттық құндылықтар және әлем мәдениеті. Фонетика.
Сабақтың тақырыбы: Египет мәдениетінің феномені
Осы сабақ арқылы жүзеге асатын оқу мақсаттары: 8.1.4.1 -мәтінде көтерілген мәселені (тұрмыстық, әлеуметтік) талдай отырып, негізгі ойды анықтау;
8.4.2.1 - сөйлеу ағымындағы интонацияның құрамдас бөліктері: әуен, әуез, тембр, қарқын, кідірісті сөйлеу мәнеріне сай қолдану.
Сабақтың мақсаттары:
Оқушылар мәтіннен кідіріс, әуездің қызметін анықтайды. Сонымен қатар мәтіндегі негізгі ойды анықтайды.....

ВВЕДЕНИЕ
История ведет свое начало от появления счета, письменности, государства. С этого момента идет фиксация событий, явлений, возникают свидетельства жизни людей, общества. В них отражаются первые сведения об обычаях, о социальных нормах, о политике и юридическом быте. Знание политической, государственно-правовой истории существенно расширяет наши познания о прошлом человечества, далеком и близком.
Роль исторических знаний, опыт прошлого оцениваются по-разному. Еще в древности историю считали учителем, опытом, памятью народа, признавали ее ценность, значимость. Позднее опыт истории ставился под сомнение. История — не только развалины, это истоки культуры человека, его изначальные духовные ценности. Их можно по-разному оценивать. Несомненно, еще древность заложила почву для становления цивилизации, традиций и законов, наложила отпечаток на общественный строй, моральный, юридический быт многих народов.
В прошлом — основа будущего. Древность, откуда идут истоки юриспруденции, отделяет от нас, живущих в начале ХХI века, огромный промежуток времени. Политическая, государственно-правовая история человечества имеет свои закономерности, обусловленные уровнем цивилизации, типом общественно-экономической формации. В таком понимании она едина.
История и современность связаны общими корнями. Многие современные проблемы, в том числе трудности государственно-правового развития, идут из прошлого: социальная несправедливость, всесильная и непобедимая бюрократия, правовой нигилизм, подъем и спад социальной активности граждан, преждевременные радости и поздние разочарования от непродуманных реформ волюнтаристов и авангардистов.
ИСТОРИЯ МОЖЕТ НА ДЕЛЕ ВЫПОЛНИТЬ СВОЮ ОБЩЕСТВЕННУЮ РОЛЬ, ИЗУЧАЯ ПРОЦЕССЫ ОБЩЕСТВЕННО-ПОЛИТИЧЕСКОЙ ЖИЗНИ В КОМПЛЕКСЕ, СИСТЕМНО, РАССМАТРИВАЯ ВСЮ СОВОКУПНОСТЬ ЯВЛЕНИЙ. ЭТО ОТНОСИТСЯ И К ИСТОРИИ ГОСУДАРСТВА И ПРАВА. НЕ ЗНАЯ ИСТОРИИ, МЫ ТЕРЯЕМ ПАМЯТЬ И МУДРОСТЬ НАЦИИ......

Введение
Актуальность избранной темы. В современном мире в свете неотвратимо углубляющихся процессов глобализации Запад понимает, что без решения проблем стран третьего мира он сам окажется на тупиковом пути развития. Одним из проблемных мест на Земле несомненно является Африканский континент и потому международные организации, объединяющие развитые страны мира ставят своей целью помощь развивающимся странам Африки.
Среди стран континента несомненный интерес представляет судьба государств Северной Африки, подразделяющихся на два территориальных объединения: страны Магриба тяготеющие к арабо-берберской цивилизации и Египта и Ливии, которым ближе их арабские соседи. Несомненно, они выгодно отличаются по развитию относительно стран Центральной и Южной Африки.
Страны Магриба, Ливия и Египет занимают очень выгодное геополитическое положение: они находятся на Африканском материке и в тоже время имеют приоритет политической, экономической и культурной связи с Арабским миром. Ни одно из государств этой геополитической общности не имеет ни собственного места в мировом разделении труда, ни уникальной миссии. Но все вместе – страны Афразии обладают и тем и другим! Можно с уверенностью прогнозировать в этом регионе напряженную борьбу за субъектность, в ходе которой выделится сила (государство, группа стран либо социальная структура внегосударственного типа, например династия), способная возглавить регион, утилизировав его ресурсы под свои задачи. Существует опасность, что эти задачи будут направлены на поддержку исламизма, выливающегося в терроризм. Поэтому важно не упустить первоначальный этап формирования этих стран, чтобы направить их по верному руслу и не допустить рождения еще одной террористической группировки, а наоборот, помочь стать самостоятельной геополитической общностью, претендующей на формирование своей миссии и на место нового мирового игрока на мировой шахматной доске [Переслегин, 2006].
В свете сказанного представляется актуальной попытка обобщить опыт стран Магриба, Ливии и Египта, которые стремятся в 90-е годы дополнить уже сложившиеся в основном в 70-80-е годы международные торгово-экономические связи как со странами Арабского Востока (в рамках Союза Арабского Магриба, АФТА - участников общеарабского торгового пространства), так и с другими регионами мира, прежде всего с ЕС, усилив тем самым интеграционные связи государств региона в области экономического и социального развития.
Актуальным является развитие двусторонних отношений стран Северной Африки и с Казахстаном. Как подчеркнул в своем последнем послании народу президент Республики Казахстан Н.А. Назарбаев: «Для нас является совершенно естественным активное участие в структурах международного сотрудничества и культурного обмена со странами мусульманского мира. Мы также активно развиваем взаимовыгодные и взаимообогащающие двусторонние отношения с большинством исламских стран и стран Арабского Востока.
Думаю, что с рядом стран мусульманского мира, которые, как и мы, заинтересованы в расширении и углублении так называемого диалога цивилизаций, мы могли бы совместно выступить с рядом международных инициатив, направленных на сближение понимания между Востоком и Западом по ключевым проблемам современного мироустройства.».....

Актуальность избранной темы. В современном мире в свете неотвратимо углубляющихся процессов глобализации Запад понимает, что без решения проблем стран третьего мира он сам окажется на тупиковом пути развития. Одним из проблемных мест на Земле несомненно является Африканский континент и потому международные организации, объединяющие развитые страны мира ставят своей целью помощь развивающимся странам Африки.
Среди стран континента несомненный интерес представляет судьба государств Северной Африки, подразделяющихся на два территориальных объединения: страны Магриба тяготеющие к арабо-берберской цивилизации и Египта и Ливии, которым ближе их арабские соседи. Несомненно, они выгодно отличаются по развитию относительно стран Центральной и Южной Африки.
Страны Магриба, Ливия и Египет занимают очень выгодное геополитическое положение: они находятся на Африканском материке и в тоже время имеют приоритет политической, экономической и культурной связи с Арабским миром. Ни одно из государств этой геополитической общности не имеет ни собственного места в мировом разделении труда, ни уникальной миссии. Но все вместе – страны Афразии обладают и тем и другим! Можно с уверенностью прогнозировать в этом регионе напряженную борьбу за субъектность, в ходе которой выделится сила (государство, группа стран либо социальная структура внегосударственного типа, например династия), способная возглавить регион, утилизировав его ресурсы под свои задачи. Существует опасность, что эти задачи будут направлены на поддержку исламизма, выливающегося в терроризм. Поэтому важно не упустить первоначальный этап формирования этих стран, чтобы направить их по верному руслу и не допустить рождения еще одной террористической группировки, а наоборот, помочь стать самостоятельной геополитической общностью, претендующей на формирование своей миссии и на место нового мирового игрока на мировой шахматной доске [Переслегин, 2006].
В свете сказанного представляется актуальной попытка обобщить опыт стран Магриба, Ливии и Египта, которые стремятся в 90-е годы дополнить уже сложившиеся в основном в 70-80-е годы международные торгово-экономические связи как со странами Арабского Востока (в рамках Союза Арабского Магриба, АФТА - участников общеарабского торгового пространства), так и с другими регионами мира, прежде всего с ЕС, усилив тем самым интеграционные связи государств региона в области экономического и социального развития.
Актуальным является развитие двусторонних отношений стран Северной Африки и с Казахстаном. Как подчеркнул в своем последнем послании народу президент Республики Казахстан Н.А. Назарбаев: «Для нас является совершенно естественным активное участие в структурах международного сотрудничества и культурного обмена со странами мусульманского мира. Мы также активно развиваем взаимовыгодные и взаимообогащающие двусторонние отношения с большинством исламских стран и стран Арабского Востока.....

Египет жер шарындағы тұңғыш мемлекет қана емес, сонымен бірге дүниежүзілік үстемдікке талпынған қуатты да, құдіретті де мемлекеттердің бірі болды. Ауыз бірлігі күшті, ұйымшылдығы берік, халық — билік жүргізуші тапқа толық бағынған мемлекет. Египеттің жоғары өкіметі мызғымастық және түсініксіздік принциптері негізінде құрылды, ал өз кезегінде бұл принциптер біртұтас Египет мемлекеті пайда болған кезден бастап-ақ оның толық билеушілері — парғауындарды кұдай деп санауды өмірлік қажеттілікке айналдырды. Фараондар (перғауындар) құдайдың ұлы деп саналды, сондықтан да фараон өзін «Раның» («Ра» күн деген мағына береді. Ол — құдай-лардың құдайы және «алтын» ұғымымен қосылып айтылады. — «Алтын» нұр шашқан күн) ұлымын деп жариялады.
Перғауынның жеке — дара билік жүргізуі тіпті оның билігінің Египет халқына ғана емес, көршілес жатқан патшалықтар мен тайпаларға да күшейе түсуі, мәдениеттің дамуына өзіндік ықпалын тигізбей қойған жоқ. Ал осы бір шексіз билік пен мансап, байлық пен құдірет кенеттен жоқ болады. Оны өшіретін ұлы күш — өлім. Міне, соңдықтан да болар — көне Египеттің
мәдениетінің ең басты ерекшслігі — ажалға қарсылық болды. Бұл табиғи қарсылық, мәңгілік өмір сүруге талпынушылық Египет халқының бүкіл діни санасына тереңдей еніп, оның мәдениеті мен өнерін қалыптастыруда айрықша аткарды.
Египеттіктер табиғаттың жыл сайын жаңаратындығын аңғарған, өйткені Ніл өзені тасығанда жерлерді құнарландырады, сөйтіп төңірекке өмір мен береке туғызады, ал тартылганда құрғақшылық келеді, бірақ бұл ажал емес, өйткені — одан кейін де жыл сайын Ніл қайтадан тасып отырады. Табиғатта болып жатқан осы сияқты құбылыстардың негізінде «өлген адам тіріледі» деген діни ілім пайда болды. Бұл ілім діни және мәдени салада ғана емес, сонымен қатар саяси, экономикалық, саяси өмірде де үлкен роль атқарады. Тереңірек ойлап қарасақ, бұл ілімнің өмірге келуі ажалға деген табанды қарсылықтан туған. Жыл сайын буырқанып таситын Ніл өзені сияқты адам жаны да денеге кайтып оралады деген діни түсінік адамдар санасында берік орнықты. Олар қабірді адамның уақытша баспанасы деп санады. Ендігі жерде мәңгілік өмірді қамтамасыз ету мәселесі тұрды ....

Қыпшақ Бейбарыс Египетті 17 жыл билеген. Оның толық аты-жөні әл-Мәлік аз-Зәкір Рух-ад-дин Бейбарыс әл-Бундукдари әл-Салихли. Ғалымдардың пікірі бойынша Бейбарыс 1223 жылы Каспий теңізінің батыс жағалауында дүниеге келген .Қыпшақ тайпасынан шыққан. 1277 жылы Сирия қаласы \Дамаскіде\ қайтыс болған. Ол Египет пен Сирия сұлтандарының ішінде ең атақтысы, ең сыйлысы болған. 1260 пен 1277 жылдар аралығында осы мемлекеттерді басқарған. Ол халық арасында \118 крестшілер\ мен монғолдарды жеңген билеуші болумен қатар, игілік жасаушы \175 реформатор\ кейпінде де атағы шыққан болатын. Халық аузында ұрпақтан ұрпаққа беріліп келе жатқан "Бейбарыс сұлтан" әңгімесі араб ауыз әдебиеті творчествосы - \226 фольклордың\ озық шығармасы болып табылады. Ал Бейбарыс сұлтанның аты халық арасында билеуші, әрі батыр ретінде кең танымал екендігін көрсетеді. Ол жайлы шығарылған бұл әңгімені шежірешілер халық көп жиналған алау маңында айтып беретін.
1242 жылы монғолдар қыпшақ жерін жаулап алғаннан кейін бозбала Бейбарыс тұтқындалып, басқа да руластарымен бірге құлдыққа сатылып кеткен болатын. Түркі тілінде сөйлейтін жалдамалы әскерлер мұсылмандық |Жерорта теңізі бойындағы елдердің әскерінің қомақты бөлігін құрайтын жєне олардың құны үлкен ақша тұратын. Өмірдіњ әр түрлі тәлкегінен өткен Бейбарыс, Египет сұлтаны Ас-Салах Нажім-ад-Диннің қолына түседі. Оны сұлтанның өзге де әскерлерімен бірге, Ніл өзені бойындағы бір аралда ұстайды. Ол осы жерде өзінің қайсарлығы мен қаруды жақсы қолдана алатындығымен көзге түседі. Ол аралдағы әскери өнер мектебін бітіргеннен кейін, шайқастарға қатысып, ерлігімен көзге түседі. Бейбарысты соғыстағы ерліктері мен көзсіз батырлығы үшін сұлтанның күзет бастығы етіп тағайындалады. ....

Әрдайым Пуаро екеуміз бастан өткерген жан түршіктіретін сан оқиғаның ішіндегі ең сұмдығы Мен-хер-Ра патшаның зираты табылып, алғаш қазыла бастаған кезде бірінен соң бірі іле-шала опат болған бір топ адамның ісін тергеген кезіміз болар деп ойлаймын.

Лорд Карнарвон Тутан-хамонның зиратын ашқаннан соң, көп ұзамай-ақ Сэр Джон Уиллард пен Нью-Йорктық Блайнер мырза Каир қаласынан онша қашық емес жердегі Гизе Пирамидаларының маңайында қазу жұмыстарын жүргізіп жатқан болатын. Күтпеген жерден олар бір топ бейітке тап болды. Бұл көптің назарын аударған үлкен жаңалық еді. Ашылған Мен-хер-Ра дейтін патшаның зираты болып шықты. Мен-хер-Ра байырғы патшалық дәуірі өтіп, ыдырай бастаған кезінде билік еткен, Сегізінші Династияға кіретін, тарихта ұмыт қалған патшалардың бірі болатын.

Тарихтың осы тұсы көмескілеу қалғандықтан газеттер ашылған жаңалық жайлы жан-жақты жаза бастады.

Көп ұзамай көпшіліктің назарын аударған бір уақиға сап ете қалды. Аяқ астынан жүрек ауруынан Сэр Джон Уиллард қайтыс болды. .....

Мысыр өнері

Мысырдың ғажайып өнері әлемдегі басқа мәдени ескерткіштерге қарағанда өзіндік сипатымен, көнелігімен ерекшеленеді. Мысыр жерінде өнер ошақтары, түрлі кешендер мен қорымдар жақсы сақталған. Солар арқылы көне мәдени-рухани байлық жөнінде біршама толығырақ.......